KSIĄŻKA MIESIĄCA
Jeden z najlepszych poradników na rynku. Przeczytaj dlaczego. Czytaj dalej »
FOTOREPORTAŻE Z PODRÓŻY
Setki fotoreportaży z różnych zakątków kraju i ze świata Czytaj dalej »
POLECAMY SETKI KSIĄŻEK!
Wybierz spośród ogromnego katalogu książkę dla siebie Czytaj dalej »
PORADY
Znajdziecie tutaj naprawdę wiele praktycznych i ciekawych porad Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO
Audiobook - jaki wybrać? Sto kilkadziesiąt propozycji! Wybierz i słuchaj. Czytaj dalej »
NAJLEPSZE KSIĄŻKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Kilkadziesiąt tytułów książek polecanych przez naszych ekspertów Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
SZPIEG W KSIĘGARNI: “Pani na Hruszowej” Jadwiga Skirmunttówna – recenzja
Hits: 37
Pani na Hruszowej to opowieść o życiu Marii Rodziewiczówny, napisana z ogromnym uczuciem przez Jadwigę Skirmunttównę, jej daleką krewną i oddaną przyjaciółkę. Autorka ukazuje życie pisarki na tle przemian społecznych i politycznych, zawirowań dziejowych i działań wojennych w pierwszej połowie dwudziestego wieku.
Książka w pięknej oprawie została opublikowana przez Wydawnictwo MG.
Młodsza od Rodziewiczówny o jedenaście lat Jadwiga Skirmunttówna pochodziła z dóbr ziemskich Mołodowo na Polesiu. Różnica wieku nie przeszkadzała w nawiązaniu bardzo mocnej i pięknej przyjaźni obu kobiet. Przyjaciółki zamieszkały wspólnie w Hruszowej, rodowym majątku Rodziewiczówny. Jadwiga towarzyszyła Marii przez dwadzieścia pięć lat życia, w czasie pokoju i wojen, w trakcie tułaczki i choroby, podczas trudnych i szczęśliwych chwil, zarówno w Warszawie jak i w Hruszowej. Była z Rodziewiczówną, aż do jej śmierci w 1944 roku.
Skirmunttówna w przystępny sposób przedstawia kluczowe fakty z życia przyjaciółki. Ukazuje nam postać osoby niezwykle pomocnej ludziom, szczodrej, pracowitej, głęboko religijnej, zaradnej, kreatywnej, doskonałej organizatorki, wielkiej patriotki a przede wszystkim wyjątkowej pisarki, prowadzącej jednocześnie ożywioną działalność społeczną. Rodziewiczówna sfinansowała szkołę dla wiejskich dzieci, założyła bibliotekę, ochronkę i punkt sanitarny, a dwór w Hruszowej stał się ośrodkiem kulturalnym i medycznym dla okolicznych mieszkańców.
Autorka prezentuje czytelnikowi nie tylko postać wyjątkowej kobiety, ale jednocześnie przedstawia realistyczny obraz polskiego dworu na Wschodnich Kresach. Opisuje prace gospodarskie w posiadłości, zarządzanie majątkiem w czasie wojen i pokoju, mieszkających i pracujących tam ludzi.
Wiele z tych faktów znalazło odzwierciedlenie w utworach samej Rodziewiczówny. W powieści Florian z Wielkiej Hłuszy pisarka opisuje wydarzenia z pierwszej wojny światowej. Z opowiadań „Niedobitowski z granicznego bastionu” czytelnik dowiaduje się o realiach i trudach życia Polaków na Kresach Wschodnich w latach międzywojennych. W powieściach Czahary, Klejnot, Jaskółczym szlakiem, czy Dewajtis Rodziewiczówna przedstawia polskie dwory jako mateczniki polskości i patriotyzmu.
Dzisiaj na ziemiach poleskich jedyną pamiątką po pisarce jest dąb nazwany przez nią Dewajtis. Pod dębem Towarzystwo Miłośników Wołynia i Polesia z Warszawy umieściło tablicę ku czci Rodziewiczówny.
Dwór w Hruszowej wyburzono tuż po wojnie. Na jego terenie wybudowano szkołę i budynki mieszkalne, ale dąb Dewajtis pozostał i nadal szumi o polskiej pisarce, niezwykłej przyjaźni i minionych czasach.
Książka Jadwigi Skirmunttówny Pani Na Hruszowej jest uzupełnieniem wiadomości z życia Marii Rodziewiczówny i stanowi wspaniały upominek dla miłośników utworów pisarki.
Gorąco polecam.
Danuta Baranowska
materiał chroniony prawami autorskimi
Wydawnictwo MG
Autor: Jadwiga Skirmunttówna
Tytuł: Pani na Hruszowej. Dwadzieścia pięć lat wspomnień o Marii Rodziewiczównej
Liczba stron: 240
Data wydania: 26.01.2022
ISBN: 978-83-7779-783-9
Danuta Baranowska – stuprocentowy zodiakalny baran, niespokojny duch, aktywnie i entuzjastycznie nastawiona do życia. Jak przystało na znak żywiołu ognia, uwielbia kolor czerwony. Kocha książki w każdej ilości, przyrodę, góry, kawę z kardamonem i koty. Jest właścicielką, a właściwie niewolnicą kota ragdolla o imieniu Misiek. Jej pasją są podróże, zwiedzanie niezwykłych miejsc, poznawanie ciekawych ludzi oraz fotografia.
Related Posts:
MIĘDZY USTAMI A BRZEGIEM PUCHARU - M.…
DOBRA KRÓLOWA - premierowa recenzja powieści Janiny…
„LATO LEŚNYCH LUDZI” Maria Rodziewiczówna -…
SZPIEG W KSIĘGARNI: "Spotkanie w Positano"Goliarda Sapienza
MÓJ OJCIEC, PAWEŁ JASIENICA , Ewa Beynar-Czeczott - recenzja
"Apetyt na życie", czyli podróże, humor i smaki -…
Dziś przychodzę do Was z książką, bardzo przyjemną, łatwą i lekką, choć dosłownie lekka to ona nie jest. Szczerze mówiąc to pokaźne tomiszcze, liczące 635 stron, w dodatku w twardej oprawie, więc do lekkich na pewno nie należy. Nie da się jej czytać na leżąco, nie można włożyć do damskiej torebki, ale to jedyne „minusy”, o ile w ogóle można tak powiedzieć.
Kiedy trafiła do mnie powieść Tomasza Wandzla „Chwila prawdy. Niewiarygodna historia Krystyny Górskiej” wiedziałam z góry, że będzie to pasjonująca lektura. Nie wiem skąd to wiedziałam, ale nie pomyliłam się. Od tej książki wydawnictwa MG nie sposób się oderwać.
Jest takie powiedzenie, że klasyka obroni się zawsze. Tak jest również z książką „Dziwne losy Jane Eyre” – najsłynniejszą powieścią Charlotte Brontë, najstarszej spośród trzech uzdolnionych literacko sióstr parających się pisarstwem. Początkowo wydana pod męskim pseudonimem, z miejsca przyniosła jej międzynarodową sławę.
Każdy tomik pióra Katarzyny Georgiou jest wyjątkowy. Tym razem nie inaczej. Ten najnowszy – przepełniony osobistymi refleksjami nad zmianami zachodzącymi we współczesnym świecie i nad naturą człowieka, sięgający w głąb sławiańskiej duszy – podsuwa wskazówki, skłania do własnych przemyśleń, inspiruje do zajrzenia w siebie, wywołuje uśmiech i zadumę. Ilustracje Iwony Poniatowskiej doskonale wpasowują się w poetyckie teksty, działają na wyobraźnię oraz sprawiają, że aż się chce chwycić za ołówek i też wyrazić tym sposobem emocje.
Są w życiu takie chwile, kiedy mamy wszystkiego serdecznie dość, kiedy wydaje nam się, że życie nie ma sensu, że ze wszystkim zostaliśmy sami. W takich momentach warto szczerze porozmawiać z przyjacielem lub sięgnąć po dobrą książkę, która przywróci nam wiarę w drugiego człowieka i sens życia. Taką książką są niewątpliwie Aforyzmy optymisty, które dzięki wydawnictwu MG niedawno ukazały się na rynku czytelniczym.
Już niedługo pod patronatem medialnym Życia i Pasji ukaże się kolejny tomik wrocławskiej poetki, mieszkającej w Domu Pod Miodną Lipą w Dolinie Baryczy.
Nowości wydawnicze sypią się jak z rękawa, ale są takie książki, do których zawsze chętnie się wraca, po które sięgają kolejne pokolenia. Do nich należy “Alicja w Krainie Czarów”. Powieść doczekała się wielu wydań, tłumaczeń, interpretacji, ekranizacji. Wydawnictwo MG stawia na klasykę i elegancję. W twardej miętowej oprawie w karciane znaczki kryje się przekład Antoniego Marianowicza i ilustracje Johna Tenniela.
Każdy z nas chciałby mieć oddanego przyjaciela, takiego, 
z którym można przysłowiowe konie kraść. Co jednak zrobić, gdy naszą przyjaciółką jest … perypetia? Zapraszam do lektury najnowszej książki Miry Białkowskiej pt. „Moja przyjaciółka Perypetia”. Jest to już 10. książka tej autorki, która miała swoją premierę całkiem niedawno, bo 01 października. 
Kiedy do moich rąk trafiła książka Gabrieli Kańtor Trzecia miłość Marianny Orańskiej, wiedziałam z góry, że przez jakiś czas będę niedostępna dla rodziny i przyjaciół. Wcześniejsze powieści historyczne tej autorki pochłonęłam jednym tchem. W Ławeczce Księżnej Daisy wędrowałam z bohaterką po alejkach pszczyńskiego Parku Zamkowego, a powieści Śląski Kopciuszek oraz druga część Pani na Kopicach pozwoliły mi poznać dzieje Joanny von Schaffgotsch. Autorka w swoich powieściach w mistrzowski sposób przenosi czytelnika do świata opisywanych wydarzeń.
Co to znaczy poświęcić się nawet za cenę osobistego spokoju, miłości do ukochanej osoby, wolności, komfortu życia, czasem aż do jego utraty? Jak walczyć o to, co się wierzy? Ile warta jest przyjaźń, szczególnie w czasie próby? Jak obfity w niespodzianki może być los, gdy jest się pewnym, że już nic zaskakującego człowieka nie może spotkać? Dowie się ten, kto sięgnie po powieść wydawnictwa MG „Matka” Maksyma Gorkiego. To książka o buncie, matczynej miłości, międzyludzkiej przyjaźni, wyrzeczeniach na rzecz lepszej sprawy.
Gdy słyszymy Władysław Reymont, od razu myślimy – “Chłopi” i “Ziemia obiecana”. Prawidłowo, ale to przecież nie wszystko. Warto pamiętać także o tych mniej znanych utworach naszego noblisty, jak “Komediantka”, “Burza” czy właśnie “Marzyciel”, którego wydawnictwo MG postanowiło nam – nie bez powodu – przypomnieć. Jest to bowiem szkic powieściowy o tematyce kolejowej nakreślony ręką znakomitego obserwatora, realistycznie odmalowującego szczegóły i trafnie oddającego ludzkie charaktery. Czy wiecie, że Reymont przez pewien czas pracował na kolei? Nic dziwnego, że swoje obserwacje i doświadczenia tak zgrabnie przekuł w literacką formę.
„Wśród tej ciżby cywili nie było nikogo, kto znałby Anielewicza lub wiedział, jak wygląda. Tylko jego pseudonim przeniknął do świadomości mieszkańców getta, którzy wymawiali go niczym imię mitycznego bohatera” (str. 293).
Zabieram Was dzisiaj w sentymentalną podróż do przeszłości. Przenieśmy się do Francji, a dokładnie do Paryża, gdzie w styczniu 1622 roku przyszedł na świat Jean Baptiste Poquelin, którego cały świat zna pod nazwiskiem Moliere. Ten pisarz, poeta i aktor, dyrektor teatralnej trupy, który zasłynął przede wszystkim jako komediopisarz, początkowo – według życzenia ojca – miał być … tapicerem.
Przyznam, że być może nie sięgnęłabym rychło po tę książkę, gdyby nie wypowiedzi Józefa Hena, autora m.in. słynnego “Nowolipia” i najnowszego dziennika “Bez strachu”. To on przypomniał nam o tragicznie zmarłym w 1950 r. znakomitym dziennikarzu, reportażyście, wspaniałym gawędziarzu. Napisał także ciekawą przedmowę do niniejszego wydania “Trzynastu opowieści”. Warto “odkurzyć” tę zapomnianą, świetną prozę. Zawarte tu opowiadania, dotyczące głównie losów polskiej armii na zachodzie, oparte są na faktach, jedynie “Trębacz z Samarkandy” (który dawniej był na liście lektur w szkole podstawowej) stanowi kompozycję autorską.
Tej książki przedstawiać nie trzeba. Klasyka literatury angielskiej o uniwersalnym przesłaniu, jedna z najbardziej znanych powieści dla dzieci i młodzieży, obecna w kanonie lektur szkolnych, kilkakrotnie zekranizowana, doczekała się także musicalowej wersji. W 110 rocznicę powstania “Tajemniczy ogród” ukazał się nakładem wydawnictwa MG w specjalnej ilustrowanej edycji.
Nowe wydanie, dziękuję za podpowiedź Dana . Pozdrawiam.