Daily Archives: 2019-07-25
KOBIECYM OKIEM: “Kolonijna nostalgia”- esej Urszuli Wojnarowskiej-Curyło
Hits: 273
Kolonie… Cudne wspomnienie z dzieciństwa. Gęste od wszelakich zajęć i zabaw. Pamiętacie? Zabawy w chowanego ( u nas zwanego pukankami), albo w figury, w raz, dwa, trzy baba jaga patrzy, w głuchy telefon, albo w szczura, czy plecenie wianków z czego się dało. “Tamte” dzieci nie nudziły się, bo zabawa z rówieśnikami to był ich naturalny świat. Obecnie naturalna jest zabawa z przedmiotem, który łatwo może być nudny, bo pojawia się kolejny jeszcze bardziej “wypasiony”. Może coś na miarę tamtych, nie nudnych czasów dałoby się przenieść na grunt dzisiejszego wychowania…?
Ania z Zielonego Wzgórza zdobyła serca paru pokoleń czytelników i stała się początkiem popularnego cyklu powieści o dalszych losach panny Shirley, perypetiach jej przyjaciół i rodziny. Ania z Avonlea ukazała się już w1909 roku. W Polsce po raz pierwszy wydany w 1924 r. w tłumaczeniu Rozalii Bernsteinowej. Ten tom był przetłumaczony też przez Marcelego Tarnowskiego jako Ania z Wyspy, popularny jest powojenny przekład Janiny Zawiszy-Krasuckiej. Współcześnie mamy do czynienia z kilkoma tłumaczeniami, różnymi wydaniami. Wydawnictwo MG kultywując serię ilustrowaną, opiera się na pierwszym przekładzie.
Tym, których nie przekonało najnowsze tłumaczenie Anne of Green Gables, proponujemy pierwszy polski przekład Rozalii Bernstainowej z 1911 r., w nowym ilustrowanym wydaniu. Co w tej powieści mogą znaleźć współcześni młodzi ludzie? Gościnnie recenzuje dla nas Mateusz Koniuszaniec.
Mama to zwykle pierwsze słowo, które wymawia malutkie dziecko. Kojarzy się ono z miłością, troską, bezpieczeństwem. Mama to spokój i siła, to lekarstwo na całe zło. Prawdziwa matka zawsze wspiera swoje dziecko, zawsze stoi u jego boku, gotowa w każdej chwili pomóc, doradzić, przytulić. Zdarza się jednak, że ona sama odczuwa niepokój, boryka się z różnymi problemami, z którymi nie bardzo sobie radzi, nie wie, co ma zrobić. I tu z pomocą przychodzi Jodi Richardson ze swoją książką „Lęki u mam”, której podtytuł brzmi: „Jak matki mogą zmienić swój niepokój w siłę”.
Dziś przychodzę do Was z książką, bardzo przyjemną, łatwą i lekką, choć dosłownie lekka to ona nie jest. Szczerze mówiąc to pokaźne tomiszcze, liczące 635 stron, w dodatku w twardej oprawie, więc do lekkich na pewno nie należy. Nie da się jej czytać na leżąco, nie można włożyć do damskiej torebki, ale to jedyne „minusy”, o ile w ogóle można tak powiedzieć.
Kiedy trafiła do mnie powieść Tomasza Wandzla „Chwila prawdy. Niewiarygodna historia Krystyny Górskiej” wiedziałam z góry, że będzie to pasjonująca lektura. Nie wiem skąd to wiedziałam, ale nie pomyliłam się. Od tej książki wydawnictwa MG nie sposób się oderwać.
Jest takie powiedzenie, że klasyka obroni się zawsze. Tak jest również z książką „Dziwne losy Jane Eyre” – najsłynniejszą powieścią Charlotte Brontë, najstarszej spośród trzech uzdolnionych literacko sióstr parających się pisarstwem. Początkowo wydana pod męskim pseudonimem, z miejsca przyniosła jej międzynarodową sławę.
Każdy tomik pióra Katarzyny Georgiou jest wyjątkowy. Tym razem nie inaczej. Ten najnowszy – przepełniony osobistymi refleksjami nad zmianami zachodzącymi we współczesnym świecie i nad naturą człowieka, sięgający w głąb sławiańskiej duszy – podsuwa wskazówki, skłania do własnych przemyśleń, inspiruje do zajrzenia w siebie, wywołuje uśmiech i zadumę. Ilustracje Iwony Poniatowskiej doskonale wpasowują się w poetyckie teksty, działają na wyobraźnię oraz sprawiają, że aż się chce chwycić za ołówek i też wyrazić tym sposobem emocje.
Są w życiu takie chwile, kiedy mamy wszystkiego serdecznie dość, kiedy wydaje nam się, że życie nie ma sensu, że ze wszystkim zostaliśmy sami. W takich momentach warto szczerze porozmawiać z przyjacielem lub sięgnąć po dobrą książkę, która przywróci nam wiarę w drugiego człowieka i sens życia. Taką książką są niewątpliwie Aforyzmy optymisty, które dzięki wydawnictwu MG niedawno ukazały się na rynku czytelniczym.
Już niedługo pod patronatem medialnym Życia i Pasji ukaże się kolejny tomik wrocławskiej poetki, mieszkającej w Domu Pod Miodną Lipą w Dolinie Baryczy.
Nowości wydawnicze sypią się jak z rękawa, ale są takie książki, do których zawsze chętnie się wraca, po które sięgają kolejne pokolenia. Do nich należy “Alicja w Krainie Czarów”. Powieść doczekała się wielu wydań, tłumaczeń, interpretacji, ekranizacji. Wydawnictwo MG stawia na klasykę i elegancję. W twardej miętowej oprawie w karciane znaczki kryje się przekład Antoniego Marianowicza i ilustracje Johna Tenniela.
Każdy z nas chciałby mieć oddanego przyjaciela, takiego, 
z którym można przysłowiowe konie kraść. Co jednak zrobić, gdy naszą przyjaciółką jest … perypetia? Zapraszam do lektury najnowszej książki Miry Białkowskiej pt. „Moja przyjaciółka Perypetia”. Jest to już 10. książka tej autorki, która miała swoją premierę całkiem niedawno, bo 01 października. 
Kiedy do moich rąk trafiła książka Gabrieli Kańtor Trzecia miłość Marianny Orańskiej, wiedziałam z góry, że przez jakiś czas będę niedostępna dla rodziny i przyjaciół. Wcześniejsze powieści historyczne tej autorki pochłonęłam jednym tchem. W Ławeczce Księżnej Daisy wędrowałam z bohaterką po alejkach pszczyńskiego Parku Zamkowego, a powieści Śląski Kopciuszek oraz druga część Pani na Kopicach pozwoliły mi poznać dzieje Joanny von Schaffgotsch. Autorka w swoich powieściach w mistrzowski sposób przenosi czytelnika do świata opisywanych wydarzeń.
Co to znaczy poświęcić się nawet za cenę osobistego spokoju, miłości do ukochanej osoby, wolności, komfortu życia, czasem aż do jego utraty? Jak walczyć o to, co się wierzy? Ile warta jest przyjaźń, szczególnie w czasie próby? Jak obfity w niespodzianki może być los, gdy jest się pewnym, że już nic zaskakującego człowieka nie może spotkać? Dowie się ten, kto sięgnie po powieść wydawnictwa MG „Matka” Maksyma Gorkiego. To książka o buncie, matczynej miłości, międzyludzkiej przyjaźni, wyrzeczeniach na rzecz lepszej sprawy.
Gdy słyszymy Władysław Reymont, od razu myślimy – “Chłopi” i “Ziemia obiecana”. Prawidłowo, ale to przecież nie wszystko. Warto pamiętać także o tych mniej znanych utworach naszego noblisty, jak “Komediantka”, “Burza” czy właśnie “Marzyciel”, którego wydawnictwo MG postanowiło nam – nie bez powodu – przypomnieć. Jest to bowiem szkic powieściowy o tematyce kolejowej nakreślony ręką znakomitego obserwatora, realistycznie odmalowującego szczegóły i trafnie oddającego ludzkie charaktery. Czy wiecie, że Reymont przez pewien czas pracował na kolei? Nic dziwnego, że swoje obserwacje i doświadczenia tak zgrabnie przekuł w literacką formę.
„Wśród tej ciżby cywili nie było nikogo, kto znałby Anielewicza lub wiedział, jak wygląda. Tylko jego pseudonim przeniknął do świadomości mieszkańców getta, którzy wymawiali go niczym imię mitycznego bohatera” (str. 293).