Odsłony: 1251
Powieści Aleksandra Dumasa nadal cieszą się sympatią czytelników, należą do klasyki, której nie trzeba “na siłę” odkurzać, sprawdzają się bowiem znakomicie, mimo upływu lat. Czynnikiem, który to powoduje, jest na pewno przygodowy charakter tych książek, a także barwność opisów, budowane napięcie, emocje, wyrazistość postaci.
Chyba nie jest przesadą umieszczanie Aleksandra Dumasa wśród największych francuskich pisarzy, obok Balzaka, Zoli, Stendhala czy Prousta. Nie odmawiając walorów twórczości żadnego z nich, to jednak Dumas wiedzie prym, jeśli chodzi o popularność jego powieści od czasów wydania aż po współczesność. Napisał ponad 200 utworów. Skojarzenie z naszym J. I. Kraszewskim wydaje się całkiem na miejscu.
Hrabia Monte Christo to monumentalna powieść o zemście. Bohater pod wpływem życiowych doświadczeń ze szlachetnego, nieco naiwnego młodzieńca staje się wyrachowanym mścicielem, którego głównym celem jest wyrównanie krzywd, jakich doznał ze strony swoich wrogów. W dwutomowej edycji Wydawnictwa MG to właśnie na drugi tom przypada “sedno” przygód hrabiego. Znajdziemy tu wiele zaskakujących zwrotów akcji, intryg, tajemnic, pasjonujących perypetii, a także bogate tło historyczno-obyczajowe We Francji pierwszej połowy XIX wieku. Czy sprawiedliwość zatriumfuje, a Edmund Dantes osiągnie swój cel i znajdzie szczęście u boku ukochanej? Aby się o tym przekonać, odsyłam do lektury.
Życie pisarza też byłoby materiałem na dobrą powieść. Pozwólcie, że podam kilka ciekawostek.
Podróżując po Włoszech, Dumas zobaczył wysepkę Monte Christo. Nazwa go zachwyciła i potem wykorzystał ją w swoim dziele. Gdy podpisał kontrakt na osiem tomów zatytułowanych Wrażenia z podróży po Paryżu, a miała to być powieść przygodowa, zainspirował się Wspomnieniami wydobytymi z archiwów paryskiej policji Jakuba Peucheta, a dokładnie losami paryskiego szewca Picauda, który zadenuncjowany przez rywali na kilka dni przed ślubem, trafił do więzienia ,potem pod przybranym nazwiskiem zabił swoich prześladowców. To był doskonały temat na powieść, która nabrała ostatecznego kształtu dzięki pomocy Maqueta.
Po spektakularnym sukcesie Hrabiego Monte Christo, Dumas postanowił wybudować zamek Monte Christo. W wynajętej willi Medici w Saint-Geramin-en-Laye otworzył teatr, na jego utrzymanie przeznaczając swój majątek. Kupił kawałek lasu i przeistoczył go w angielski park. W środku mieściła się czteropoziomowa rezydencja, zdobiona fryzem z wyrzeźbionych głów słynnych osób od Homera aż po.. samego Dumasa. . Były tam też miniaturowe gotyckie wieża i pawilony w stylu walterscottowskim. Na otwarciu tej siedziby pisarz gościł ok. 600 osób.
Sam mieszkał w prostej izbie z żelaznym łóżkiem, gdzie pracował od rana do wieczora. Wydawał krocie na utrzymanie zamku i goszczenie tam rzeszy ludzi, 1847 roku Dumas otworzył własny teatr -Teatr Historyczny. Jego działalność zapoczątkował spektakl Królowa Margot, który trwał dziewięć godzin. W1848 roku grano sztukę Monte Christo – cieszyła się sporą frekwencją widzów.
Polecam, Agnieszka Grabowska
materiał chroniony prawem autorskim
Wydawnictwo MG
Data wydania: luty 2017
Tytuł oryginalny:Le comte de Monte Christo
Tł. Klemens Łukasiewicz
Ilość stron: 624 str.
oprawa twarda
ISBN 978-83-7779-330-5
