Odsłony: 2154
Trafiają się czasem takie książki, które z jednej strony nużą, a z drugiej – urzekają i motywują. Do nich należy Bystry potok pióra doktora matematyki, miłośnika sztuki, bibliofila. “Chcę, by ta powieść, te kilka słów, były pomnikiem, który wystawię swojej młodości” – czy spełnią się pragnienia Przemysława Chojeckiego? Oto, co na temat tej powieści sądzi młoda czytelniczka, Judyta Ciba.
„Piszę, by dać odpowiedź i zostawić świadectwo. Żyłem!”
Muszę przyznać, że gdy zaczynałam czytać książkę Przemysława Chojeckiego Bystry Potok, coś mnie w niej urzekło i to już od pierwszych rozdziałów. Interesująca forma, głębokie przemyślenia i ciekawe opinie głównej postaci… Jednak czy dzięki temu można utrzymać czytelnika przy lekturze?
Gdybym powiedziała, że nie mogłam się doczekać, by przeczytać tę książkę – skłamałabym. Formy dzienników lub pamiętników nie należą do tych, po które często sięgam. Dlatego – jeśli chodzi o mój gust czytelniczy – było to dla mnie ciekawe przeżycie, może nawet wyjście poza schematy.
Zaznaczyć jednak trzeba, że Bystry potok tylko tak zgrabnie udaje publikację autobiograficzną, i choć autor pełnymi garściami czerpał z rzeczywistości, to całość stanowi fikcję literacką. Mimo podobieństw – między autorem a głównym bohaterem nie można postawić znaku równości, jak też pomiędzy jego realnymi znajomymi a powieściowymi kreacjami.
Główną koncepcją książki są rozmowy przeprowadzone pomiędzy głównym bohaterem a jego przyjaciółmi lub nawet … nim samym. Pierwsze rozdziały były naprawdę ciekawe, poznawałam – przez pryzmat postaci – autora i jego opinie na dane tematy. Jednak w ciągu dalszego czytania ten schemat stawał się chwilami nudny i monotonny.
Książka przestawia w literackiej otoczce poglądy autora i jego przemyślenia na tematy mniej i bardziej ważne. Momentami to niesamowicie wciąga, ponieważ Przemysław Chojecki jest fantastycznym człowiekiem – choć jest wykładowcą na Oxfordzie i miłośnikiem matematyki, to przełamał swoją strefę komfortu i zaczął pisać książkę.
Słowo, jakim opisałabym tę książkę? Motywująca. Choć, jak stwierdziłam wcześniej, po dłuższej lekturze odczuć można znużenie, to – o dziwo – szybko zaczyna się za nią tęsknić. Dlatego znowu wraca się do niej, będąc pod wrażeniem błyskotliwości autora, coraz bardziej zapuszcza się w nowe rejony jego umysłu, jednak ta wędrówka znowu zaczyna nużyć… i tak wkoło do ostatniej strony.
Choć autor zaznaczył, że rozmowy często są inspirowane i tak naprawdę tylko część z nich jest autentyczna, to w pewnych momentach posługuje się rozmówcami tylko do zadawania pytań. Interlokutor Chojeckiego momentami nie ma swojej opinii lub po prostu nie robi nic poza zadawaniem bohaterowi pytań. Przez taki zabieg konwersacje tracą na wartości i realności. Weźmy na przykład losową scenę, w której bohater zwierza się ze swoich planów, marzeń i przemyśleń, na co w odpowiedzi dostaje proste: „ok.”, „powodzenia” lub „masz rację”.
Podsumowując – książka nie każdemu musi się podobać, jednak jeżeli już ktoś się za nią zabierze, na pewno nie będzie zawiedziony. Po każdym rozdziale czytelnik jest pozytywnie naładowany energią i mocą do działania, udziela mu się również ambicja i pewność siebie autora. Wtedy czuje, że może zrobić wszystko. Autor pokazuje, że kocha swoje życie, swoją młodość pracę, przyjaciół i że chce więcej i więcej od życia. I tak właśnie powinno być.
Życie jest zdumiewające.
Tę książkę najtaniej kupisz TUTAJ
Autor: Judyta Ciba
Materiał chroniony prawem autorskim
POZNAJ INNE PATRONATY MEDIALNE MAGAZYNU “ŻYCIE I PASJE”
Wydawnictwo Papierowy Motyl
ISBN: 978-83-62222-88-9
Stron: 358
J
udyta Ciba- świeżo upieczona licealistka, zakochana w książkach i sztuce. Kiedy nie ma w rękach ani książki, ani pędzla, spędza długie godziny w stadninie, gdzie pracuje jako wolontariuszka. Interesuje ją popkultura Japonii, rysunek, projektowanie tatuaży. W przyszłości chciałaby wiele podróżować i … wydać własną książkę.
