POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC Czytaj dalej »
PODRÓŻE:
BIAŁORUŚ DLA POCZĄTKUJĄCYCH, Igor Sokołowski Czytaj dalej »
PORADY:
JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW OBCYCH? Czytaj dalej »
DZIECKO W SZKOLE :
KIEDY NAUKA STAJE SIĘ PROBLEMEM... Czytaj dalej »
ZDROWIE:
JAK SIĘ KLUJE GŁÓD? Czytaj dalej »
ALCHEMIA PRANIA:
GADŻETY POMOCNE W PRANIU Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO (DO MATURY):
ŚCIĄGA Z JĘZYKA POLSKIEGO. POWTARZAJ WIADOMOŚCI Z AUDIOBOOKIEM Czytaj dalej »
CIEKAWOSTKI NAUKOWE:
JAK DZIAŁA PAMIĘĆ? Czytaj dalej »
KSIĄŻKA NA WAKACJE:
PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE Czytaj dalej »
AUDIOBOOK NA WAKACJE:
SERCE Z SZUFLADY, Agnieszka Jeż Czytaj dalej »
KOMIKS NA WAKACJE:
FALE, Aj Dungo Czytaj dalej »
Tag Archives: wywiad
Monsieur de Paris – recenzja książki „Mędrzec kaźni” Tomasza Kowalskiego
Starość nie radość, młodość nie wieczność, śmierć ostateczność – wszystko to prawda. Śmierć jest nieuchronna, przybywa niespodziewanie. Jej nadejścia w wyznaczonym terminie spodziewać się mogli ci, którym wymiar sprawiedliwości wymierzył karę śmierci. Tę ktoś musiał wykonać… Zapraszam do recenzji książki Tomasza Kowalskiego Mędrzec kaźni.
SZCZĘŚLIWE PRZYPADKI JÓZEFA WILKONIA – recenzja
Kiedy w dzieciństwie fascynujemy się wspaniałymi opowieściami, jakie odkrywamy na kartach książek, niekoniecznie zwracamy uwagę na nazwisko autora, a co dopiero mówić o ilustratorze! Ilustracje jednak zapadają nam w pamięć, po latach rozpoznajemy je bezbłędnie, bowiem przywodzą na myśl najpiękniejsze wspomnienia i przeżycia ze “szczenięcych” czasów spędzonych nad lekturą.
“MÓJ ŚWIAT SKŁADA SIĘ Z PASJI I PRACY”- wywiad z Adrianem Prościakiem
Pierwszą publikację o tematyce rozwojowej napisał mając 17 lat. Obecnie ma w dorobku około 10 książek, 5 już wydanych, w tym jedną w Stanach Zjednoczonych. Gra w zespole rockowym, interesuje się psychologią, chce pomagać innym. Z Adrianem Prościakiem rozmawia Iwona Banach.
“BOSO W STRONĘ DZIKOŚCI” – rozmowa z Kamilem Czepielem
“Mam wrażenie, że ludzie często zapominają jak wygląda realny świat. Współczesne społeczeństwo coraz bardziej zamyka się w hermetycznej bańce nazywanej „rozwojem”. Niestety, jest to zdecydowanie rozwój niezrównoważony, stawiający wygodę ponad szacunek do przyrody oraz zdrowie i bezpieczeństwo ludzi” – rozmowa z Kamilem Czepielem
DREWNIANA SYMFONIA NA 4 RĘCE– rozmowa z Anią i Łukaszem Pawelec o ich drewnianej pasji w wersji dziecięcej
Mają ogromną wyobraźnię i wiele pasji, ale dziś podzielą się z nami tą “drewnianą”. Są młodzi, pomysłowi, utalentowani. Wspólnie wykonują niepowtarzalne, ekologiczne zabawki, domki dla lalek, ozdoby do dziecięcego pokoju. O tym, co ich łączy, o radości tworzenia, o modelu fiata 126p i o tym, jak powstała “Maszyna Milolka” opowiedzieli naszej redaktorce Anna i Łukasz Pawelec ze Stalowej Woli.
TUŻ ZA PROGIEM… – wywiad z Krystyną Wasilkowską-Frelichowską, autorką książki „Wysokie progi. Opowieści z wyższych sfer”
“Kiedy trzymam w ręku np. Księgę miejską z XV wieku z dokumentami Nieszawy, to najpierw mnie to rozczula, następnie zachwyca, a na końcu stwierdzam: to jest skarb!” – tak mówi o pasji do zgłębiania historii i kultury swojej małej ojczyzny Krystyna Wasilkowska-Frelichowska, autorka książki „Wysokie progi. Opowieści z wyższych sfer”. Oto kolejna odsłona cyklu: Emerytura z pasją, zapraszam – redaktor naczelna Klaudia Maksa.
PIÓRO I PASJA: Joanna Maria Chmielewska
Ma życzliwe nastawienie do świata. W każdym człowieku szuka czegoś dobrego, nawet jeśli trudno to dostrzec na pierwszy rzut oka. Stara się nie oceniać ludzi, tylko ich zrozumieć. Pewnego razu napisała opowiadanie o… pudrze w kremie Dr Eris i znalazła się wśród dwudziestu laureatek, które wygrały wyjazd do SPA. Tak zaczęła się jej literacka droga. Teraz ma na swoim koncie utwory dla dzieci oraz powieści dla dorosłych, za które pokochało ją wielu czytelników. Jej najnowsza książka ujmuję niepowtarzalnym klimatem historii pięknego miejsca, spotkań z pięknymi ludźmi przeplatającym się z codziennością. Moim i Państwa Gościem jest pisarka Joanna Maria Chmielewska.
“MAM POTRZEBĘ WIARY W LUDZI” – ekskluzywny wywiad z Wandą Majer-Pietraszak
“Tak, zapewne jest to naiwne. Ale moja potrzeba wiary w ludzi, tego stanu wewnętrznego jest tak silna, że nie umiem inaczej. Jestem w tym wieku, że bardziej mnie przeraża i “zrozpacza” wszystko cyniczne, złe, egoistyczne, okrutne, co mieszka w człowieku i przy pierwszej okazji wyskakuje jak diabeł z pudełka. Ale do końca chcę i będę wierzyć, że w tym umykającym dla mnie czasie, będę spotykać, słyszeć, czytać o ludziach, robiących coś dobrego, na miarę swych możliwości i umiejętności, dla innych.”ROZMOWY PRZY KAWIE; Rozmowa z Ewą Podsiadły-Natorską
Ewa Podsiadły-Natorska/foto: Łukasz Wójcik
Witam Was w pierwszej odsłonie nowego cyklu “Rozmowy przy kawie”. Gościem każdego spotkania będzie osoba, która ujęła mnie swoim potencjałem. Dzisiaj rozmawiam z młodą, debiutującą autorką – Ewą Podsiadły-Natorską. Wystarczyło mi pół godziny, aby między wierszami informacji o tej uroczej, młodej kobiecie wyłowić nietuzinkową osobowość. Przekonajcie się zresztą sami. Zapraszam na spotkanie. Redaktor Naczelna, Klaudia Maksa.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne.Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę.Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów.
“…W tej powieści czytelnik widzi oczami błękitno-granatowe okiennice domów z koronkowymi firankami, ciągnące się kilometrami rzędy menhirów, uliczne tańce i słyszy wszechobecną muzykę. Na tle wszystkich miejsc, z którymi związane są Hilda, Rosemarie i Inga, dzieje się wielka historia, ale także ich małe rodzinne historie, które składają się na treść ich świata, mają wpływ nie tylko na nie same. Katarzyna Enerlich pokazuje także, że więź z miejscem urodzenia i wychowania może być nierozerwalna, a tęsknota za tym miejscem i chęć powrotu do niego może całkowicie zmienić życie…”
RECENZJA PREMIEROWA
Od zera do bohatera lub – jak kto woli – od pucybuta do milionera, albo – jak w nieoczekiwany sposób dojść do wielkiej fortuny – tak całkiem przypadkiem, bez zbytniego wysiłku, niemal z dnia na dzień?
