OSOBOWOŚĆ ŻYCIA I PASJI ...
Jestem zauroczona cudem żucia - rozmowa z Bożeną Mazalik, autorką powieści Ciosy słonia Czytaj dalej »
FOTOREPORTAŻ Z PODRÓŻY ...
Przygoda w tebańskich górach - fotoreportaż Danuty Baranowskiej Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO ... O MIŁOŚCI
ZAKAZANA MIŁOŚĆ – recenzja audiobooka /Dziedzictwo von Becków/ Joanny Jax Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Klasyka dla dzieci w wersji audio. Mitologia w znakomitej interpretacji Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Dla fanów futbolu i nie tylko – /Czerwona kartka dla Sprężyny/ Jacek Podsiadło, Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Co polecamy na zimę? ANIELSKA ZIMA, ALEKSANDRA TYL Czytaj dalej »
WYDAWNICZA OSOBLIWOŚĆ STYCZNIA:
PTAKOLOGIA, Sy Montgomery Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Klasyka klasyki: KSIĄŻĘ, NICCOLO MACHIAVELLI w pięknej oprawie Czytaj dalej »
Tag Archives: literatura polska
WIEŻA Z PIASKU, Agata Marzec – recenzja
Debiutancka powieść Agaty Marzec – rodowitej słupszczanki, polonistki i instruktorki fitness, laureatki wielu konkursów literackich, która przez kilka sezonów prowadziła bloga o koszykówce – okazała się zaskakującą, ambitną lekturą o niebanalnej tematyce. Niech was nie zwiedzie okładka bez wyrazu, bowiem treść jest wyrazista aż nadto. To opowieść o manipulujących i manipulowanych, o osobowościach typu borderline, przekraczaniu własnych granic, mrocznych zakamarkach ludzkiej psychiki i zuchwałym człowieczeństwie.
POCZYTAJ MI NA UCHO: „Wyszedł z siebie i nie wrócił” Tomasz Jastrun – recenzja audiobooka
Czy dobry poeta może być dobrym prozaikiem? Nic nie stoi na przeszkodzie, prawda? Tomasz Jastrun należy do literatów, którzy z powodzeniem parają się różnymi rodzajami i gatunkami literackimi, także paraliterackimi. Wieloletni felietonista paryskiej Kultury, współczesnym czytelnikom znany jest raczej z łamów Twojego Stylu czy Zwierciadła (cykl Czułym okiem). W książce Wyszedł z siebie i nie wrócił sportretował mężczyznę w średnim wieku, borykającego się z wieloma problemami, ale też przedstawił smutny i gorzki obraz współczesnej Polski.
POGADUSZKI O KSIĄŻKACH: „Głód miłości” Natalii Nowak-Lewandowskiej
Zdarzyło Wam się, że o jakiejś książce dowiedzieliście się nie z portalu czy bloga książkowego, nie z recenzji w prasie, czy wywiadu w telewizji, tylko w zwykłej rozmowie z koleżanką, sąsiadem, siostrą, szwagrem itp.? A może coś ciekawego poleciła Wam pani z warzywniaka albo współpasażer z pekaesu? Rozmawiacie na co dzień o książkach? Oto zapis pewnej pogawędki, której bohaterką jest druga – i jak wieść niesie nieostatnia – powieść Natalii Nowak-Lewandowskiej. Zapraszam i polecam – Agnieszka Grabowska.
NOWE PTASIE OPOWIEŚCI PANA POETY, czyli „Kaczka, co przebrała miarkę” – recenzja
Zabawne, lekkie, a przy tym mądre – takie są „ptasie opowieści” autora, który przybrał pseudonim Pan Poeta. Krótkie rymowane bajki, prześlicznie zilustrowane przez Joannę Młynarczyk, na przykładach ze świata ptaków ukazują rozmaite ludzkie wady i przywary, czy też słabości. Nie piętnują ich jednak. Uczą tolerancji, akceptacji, wzajemnego szacunku i zrozumienia. Bez morałów, ale z ważnym przekazem. Do kolekcji dołączyła właśnie czwarta książeczka, której bohaterka zasila szeregi kaczek w literaturze. Premiera: 18 stycznia 2018 r.
ANIELSKA ZIMA, ALEKSANDRA TYL – recenzja
W tym roku zapanował istny wysyp książek o tematyce świątecznej i zimowej, które kuszą okładkami i nęcą obietnicą wprowadzenia w cudowny nastrój. Wszystkich, wiadomo, przeczytać się nie da, chyba, że komuś hojny Mikołaj zafunduje jakiś magiczny „czasoprzedłużacz”. Zawsze jednak trochę wolnych chwil na lekturę można wysupłać, nawet między lepieniem pierogów i wykrawaniem pierniczków. Tylko co by tu wybrać? Proponuję Anielską zimę, powieść lekką, przyjemną, przy której i pośmiać się można i łezkę uronić. W sam raz na przedświąteczny, ale nie tylko, czas.
DOBRA KRÓLOWA – premierowa recenzja powieści Janiny Lesiak „Jadwiga z Andegawenów Jagiełłowa. Album rodzinny”
Album rodzinny to niezwykła książka w każdym domu. Zawiera wiele zdjęć utrwalających ważne chwile, w których uczestniczyli członkowie rodziny, bliżsi i dalsi krewni oraz znajomi. Dziś sięgnijmy po album jednej z najważniejszych królowych polskich – świętej Jadwigi. Zajrzyjmy do niego i spójrzmy na króla-królową oczami jej najbliższych. Poznajmy ją taką, jaką postrzegali ją inni. Poznajmy spadkobierczynię wielkiego królewskiego rodu i następczynię sławnych dynastii. Zapraszam do recenzji najnowszej powieści Janiny Lesiak Jadwiga z Andegawenów Jagiełłowa. Album rodzinny, wydanej nakładem Wydawnictwa MG.
KAROLINA DOJRZEWA – recenzja powieści Aliny Białowąs „Zostań ze mną, Karolino”
Autorka zafundowała wykreowanym przez siebie postaciom sporo problemów, uwikłała je w trudne, toksyczne relacje. Narrację powierzyła tytułowej bohaterce. Skutecznie zadbała o to, by czytelnik zbyt szybko nie odłożył książki – zapraszam na literackie spotkanie z Karoliną. Emocje i fiołki zakwitną!
MAJORKA W NIEBIESKICH MIGDAŁACH, Anna Klara Majewska – recenzja premierowa
Czasami marzę o niebieskich migdałach, ale najczęściej marzę o książkach. Niekoniecznie niebieskich. Jedno z tych książkowych marzeń się spełniło – oto ukazała się trzecia część majorkańskiego cyklu Anny Klary Majewskiej o perypetiach pewnej Magdy, jej nietuzinkowej rodzinki i ekscentrycznych przyjaciół. Powieść, podobnie jak dwa poprzednie tomy, przeczytałam z ogromnym zachwytem i uśmiechem od ucha do ucha. Tę lekką, skrzącą się humorem, z przymrużeniem oka traktującą o życiu, a zarazem bardzo prawdziwą, szczerą i niegłupią książkę warto dorzucić do wakacyjnego bagażu, niezależnie od tego, gdzie się wybieracie: czy na Majorkę, czy na Mazury, a może tylko na działkę. Tylko nie pomylcie walizek!
WSZYSTKIE TROPY PROWADZĄ DO ZEŁWĄG– recenzja powieści „Wiatr od jezior” Katarzyny Enerlich
Wróćmy na jeziora – śpiewały Czerwone Gitary. Dziś proponuję czytelnikom wybrać się na Mazury i wrócić na jeziora. Na jeziora: Czos, Piłakno, Inulec, Płociczne, Głębokie. A najlepiej wybrać się na nie z najnowszą powieścią Katarzyny Enerlich Wiatr od jezior. To ona zabierze czytelnika do Mrągowa i okolic, by ukazać przeszłość tych ziem.
PRZEPIS NA ZBRODNIĘ, Iwona Mejza – recenzja
Tę powieść można by przyrównać do trójwarstwowego tortu, albo – co chyba bardziej spodobało się Panu Kotu – do kanapki z tuńczykiem i majonezem. Dlaczego akurat tak? Dlatego, że ta powieść jest jak ten tort, czy rzeczona kanapka wielowarstwowa.
