POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC Czytaj dalej »
PODRÓŻE:
BIAŁORUŚ DLA POCZĄTKUJĄCYCH, Igor Sokołowski Czytaj dalej »
PORADY:
JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW OBCYCH? Czytaj dalej »
DZIECKO W SZKOLE :
KIEDY NAUKA STAJE SIĘ PROBLEMEM... Czytaj dalej »
ZDROWIE:
JAK SIĘ KLUJE GŁÓD? Czytaj dalej »
ALCHEMIA PRANIA:
GADŻETY POMOCNE W PRANIU Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO (DO MATURY):
ŚCIĄGA Z JĘZYKA POLSKIEGO. POWTARZAJ WIADOMOŚCI Z AUDIOBOOKIEM Czytaj dalej »
CIEKAWOSTKI NAUKOWE:
JAK DZIAŁA PAMIĘĆ? Czytaj dalej »
KSIĄŻKA NA WAKACJE:
PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE Czytaj dalej »
AUDIOBOOK NA WAKACJE:
SERCE Z SZUFLADY, Agnieszka Jeż Czytaj dalej »
KOMIKS NA WAKACJE:
FALE, Aj Dungo Czytaj dalej »
Tag Archives: felieton
TWARZE Z TWARZĄ? – felieton
Czasem zwykły spacer przez miasto przynosi wiele wrażeń i refleksji, a nawet prowokuje do napisania felietonu, czy czegoś podobnego. W tym gorącym przedwyborczym czasie, warto wziąć chłodny prysznic i przemyśleć to i owo. Uwaga – tekst nie dotyczy konkretnych osób, ma charakter ogólny. Zapraszam do lektury.
Z GŁOWĄ W CHMURACH, CZYLI O PECHU DO ŚMIECHU – felieton Iwony Banach
„Jeżeli dziś wtorek, to jesteśmy w Belgii” mówi tytuł jednego z filmów, ale dziś nie jest wtorek, dziś jak zwykle piątek i to trzynastego, tak więc jeżeli dziś piątek trzynastego, to nie ma „pomiłuj” – musimy porozmawiać o pechu. Bo ja wierzę w pecha, choć nie wierzę, że pecha coś przynosi, on pojawia się sam, bezczelnie i podstępnie. Na własnych klocowatych nogach.
MARZENIE ŚCIĘTEJ GŁOWY, CZYLI PISARZA LANS POWSZEDNI – felieton Iwony Banach
Ostatnio dużo się mówi w sieci o „lansie” i w sumie nie wiem, dlaczego mówi się o nim aż tak negatywnie… „Lans” to zjawisko tak powszednie i powszechne, że dotyczy każdego, od polityków po gimnazjalistów, od matek Polek po seryjnych morderców.
Aaa kochasie dwa… – felieton Iwony Banach
W życiu nie wszystko zawsze jest jak należy, a już sprawiedliwości w nim nie ma wcale. Jedni mają wszystko, drudzy nic. Tak bywa i nie ma co się z tego powodu obrażać na cały świat, choć są sytuacje, które denerwują bardziej niż inne…
O GANDALFIE KOCIE – felieton Katarzyny Georgiou
“Wpatruję się w Gandalfa jak w magiczny fotoplastykon, zastępujący kino, teatr i telewizję razem wzięte (…)” – o swoim ukochanym liliowym drapichruście opowiada poetka, Katarzyna Georgiou, autorka książek poetyckich Komu mruczy kot, Światy dwa w pogoni za Leśnym Lichem oraz tomików poezji dla dzieci m.in. Strefa Bałaganu, Funky Poems Treasury.
A DZISIAJ NAPISZĘ WAM….- autorski cykl pisarki Iwony Banach, cz. 2, “Zuzka”
Niektórzy uważają, że należy czytać tylko dobre książki, dobrych autorów wydane w dobrych wydawnictwach. Inni twierdzą, że wydawnictwa nie są ważne, wystarczy dobra książka i dobry autor. Jeszcze innym wystarczy tylko dobra książka, a ja uważam, że wystarczy czytać, owszem lepiej przeczytać książkę niż instrukcję obsługi piecyka gazowego, ale też nie zawsze.
A DZISIAJ NAPISZĘ WAM – autorski cykl pisarki Iwony Banach, cz.1
Mój ulubiony pisarz Terry Pratchett w książce „Ostatni Kontynent”, będącej aluzją do Australii, opisuje jak mag Rincewind gotuje zupę z piwa, dużej ilości soli i warzyw, zasypia i zapomina o niej a kiedy rano się budzi zamiast zupy, odkrywa specyficzną maź, która odtąd jest znana w całej Australii. Jedni tę maź kochają, inni nienawidzą. Ja też chciałam spróbować. Lubię eksperymenty, nawet te groźne dla życia i zdrowa psychicznego…
“POCZĄTEK WIELKIEJ PRZYGODY” – piękna opowieść Luizy Dobrzyńskiej z kotem w roli głównej
Historia mojej kociofilii sięga obu dziadków. Dziadek numer jeden, Jerzy Dobrzyński, został skazany na śmierć jeszcze przed urodzeniem mego ojca. Za co – nie udało mi się dowiedzieć. Oficjalny zapis mówił o tym, jakoby sprzeniewierzył parę butów z powierzonego mu magazynu, jednak nawet za Stalina nie byłoby to podstawą do takiego wyroku. Zamieniono mu go zresztą na dożywocie w łagrze kazachstańskim, z którego ostatecznie wyszedł po piętnastu latach.
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
Gdyby któregoś dnia nie naprawiono latarni ulicznej, a jej światło nie wpadałoby do sypialni Eweliny i Radka – ona spałaby przytulona do boku męża, a nie każdej nocy wpatrywała się w jego twarz i wspominała początki ich znajomości oraz pierwszą randkę, po której poczuła się zakochana. Teraz dotarło do niej, że to nie było zakochanie, tylko zauroczenie. I gdyby można było cofnąć czas – nigdy nie wyszłaby za Radka, bo ona – Ewelina Rita, z drugim imieniem po prababce, wywodzącej się z ziemiaństwa, popełniła mezalians, wiążąc się z chłopakiem urodzonym na wsi. Co prawda podobnym do Roberta Redforda, ale tylko z urody, nie z charakteru. W wyobraźni Eweliny – Robert Redford był męski i stanowczy.
Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne.Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę.Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów.
“…W tej powieści czytelnik widzi oczami błękitno-granatowe okiennice domów z koronkowymi firankami, ciągnące się kilometrami rzędy menhirów, uliczne tańce i słyszy wszechobecną muzykę. Na tle wszystkich miejsc, z którymi związane są Hilda, Rosemarie i Inga, dzieje się wielka historia, ale także ich małe rodzinne historie, które składają się na treść ich świata, mają wpływ nie tylko na nie same. Katarzyna Enerlich pokazuje także, że więź z miejscem urodzenia i wychowania może być nierozerwalna, a tęsknota za tym miejscem i chęć powrotu do niego może całkowicie zmienić życie…”
RECENZJA PREMIEROWA
“Utkana tak cudnym językiem, że niektóre passusy po prostu trzeba czytać wielokrotnie, aby raz za razem dawać uwieść się ich czarowi. Ta książka jest po prostu piękna…”
Od zera do bohatera lub – jak kto woli – od pucybuta do milionera, albo – jak w nieoczekiwany sposób dojść do wielkiej fortuny – tak całkiem przypadkiem, bez zbytniego wysiłku, niemal z dnia na dzień?
Odkąd na rynku turystycznym panuje ogromna konkurencja, wydawcy przewodników i folderów nie mają łatwo. Turysta bowiem, jak każdy klient, lubi „kupować oczami”, dlatego żeby przyciągnąć jego uwagę takie publikacje muszą mieć atrakcyjną szatę graficzną i przejrzystą treść. W efekcie na półkach księgarskich mamy mnogość pozycji, które poza rzeczoną grafiką, ceną i nazwą wydawnictwa nie różnią się poza tym niczym znaczącym. Natomiast na książki zawierające porządną dawkę wiedzy trafić jest już o wiele trudniej. Są rzadkością na rynku, ponieważ nie epatują kolorem, ilość fotografii w nich zawartych nie jest imponująca, papier zwyczajny, toteż wydawcy nie mają gwarancji na dobry zbyt i takich po prostu nie drukują.