WYWIAD:
ROWEREM PRZEZ ŚWIAT - rozmowa z podróżnikiem Piotrem Strzeżyszem Czytaj dalej »
KIM JESTEŚ, CZYTELNIKU?
O sowach, e-bookach i nie tylko – rozmowa z Marią Skibińską Czytaj dalej »
FOTOGALERIA ŻYCIA I PASJI
Ptaki w mieście ... Czytaj dalej »
ZABAWY S/Ł/OWNE
ALTRUITKI Czytaj dalej »
JEDZENIE W DOBREJ CENIE...
… czyli jak oszczędzać na zakupach Czytaj dalej »
BOMBONIERKOWA APLIKACJA ...
… czyli jak pracodawca demaskuje fałsz w twoim CV Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
Category Archives: niepełnosprawność
POCZYTAJ MI NA UCHO: MOC MARZEŃ, Dorota Schrammek
Hits: 135
Warszta
ty polsko-niemieckie
Cześć! Znacie mnie i moich znajomych – Kingę, Anielę, Pawła, Gabriela. Nie wiecie, że koresponduję z Lucasem z Niemiec. Jest ode mnie rok starszy, lubi gotować włoskie potrawy i oglądać mecze reprezentacji, świetnie zna angielski. Nie wspomniałam mu o swojej niepełnosprawności. Każdy list od Lucasa to dla mnie jak osobista rozmowa. Czekam na kolejny list od niego, ale muszę już iść do szkoły. Zaczął się nowy rok szkolny, ostatnia klasa gimnazjum. Zapraszam do recenzji audiobooka Doroty Schrammek Moc marzeń, trzeciego tomu cyklu Niepełka.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “BLISCY NIEZNAJOMI”, Anna Onichimowska
Hits: 119
DOROSŁE ŻYCIE…
Grupa młodzieży, ich rodziny i przyjaciele są dobrze znani naszym młodym słuchaczom z audiobooków: Samotne wyspy i storczyk, Żegnaj na zawsze, Trudne powroty, czterotomowego cyklu dla młodzieży Maciek, Ewa, Gruby i inni Anny Onichimowskiej. Ci młodzi ludzie, którzy wkroczyli w dorosłość, wciąż uczą się podejmowania trudnych decyzji, wciąż poszukują siebie. Zapraszam do recenzji ostatniego tomu cyklu, audiobooka Bliscy nieznajomi Anny Onichimowskiej.
AUTYZM: “Terapia przez sztukę – malowanie”, wywiad z filozofką, etykiem i mamą Oli z autyzmem
Hits: 685
Świat jest magazynem pełnym materiału do zabawy, las sprzyja aktywności a praca z farbami przynosi mnóstwo radości. Okazuje się, że nawet tak zamknięta w swoim świecie mała istota, jaką jest dziewczynka z autyzmem, może czerpać z tych przyjemności garściami.
To właśnie ta mała osóbka o wdzięcznym imieniu Ola jest dzisiaj bohaterką naszego wywiadu. Jej mama, Anna Sikorska, opowie wam o talencie swojej córki, który jest świadectwem na to, że sztuka niejedno ma imię, a także o sobie, o swojej pasji do czytania, którą skutecznie zaraziła dziecko.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
