WYWIAD:
ROWEREM PRZEZ ŚWIAT - rozmowa z podróżnikiem Piotrem Strzeżyszem Czytaj dalej »
KIM JESTEŚ, CZYTELNIKU?
O sowach, e-bookach i nie tylko – rozmowa z Marią Skibińską Czytaj dalej »
FOTOGALERIA ŻYCIA I PASJI
Ptaki w mieście ... Czytaj dalej »
NAJLEPSZE KSIĄŻKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Kilkadziesiąt tytułów książek polecanych przez naszych ekspertów Czytaj dalej »
JEDZENIE W DOBREJ CENIE...
… czyli jak oszczędzać na zakupach Czytaj dalej »
BOMBONIERKOWA APLIKACJA ...
… czyli jak pracodawca demaskuje fałsz w twoim CV Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
Category Archives: relacje międzyludzkie
SZPIEG W KSIĘGARNI: „ZBRODNIA NA BLOKOWISKU” Aleksandra Rumin
Hits: 158
Na łamach naszego portalu było ostatnio dość „zbrodniczo”, a to za sprawą dwóch książek Aleksandry Rumin Zbrodnia i Karaś oraz Zbrodnia po irlandzku. Ponownie wracamy na warszawskie Bielany. Wprawdzie karuzela co niedziela już się nie kręci, za to po dzielnicy kręci się skompromitowany dziennikarz z najpoczytniejszej lokalnej gazety „Bielańczyk” – Piotr Kasztelan. Zasłynął on przejechaniem gwiazdy pop Florelii, ponoć nieumyślnie! Cóż poradzić, stało się. Co się jeszcze stanie? Zakręćmy kołem zbrodni! Zapraszam na recenzję Zbrodnia na blokowisku Aleksandry Rumin.
MIŁOŚĆ W LEŚNEJ CHACIE
Hits: 366
Czy można dziś zorganizować romantyczny wieczór i uwieść mężczyznę bez współczesnych gadżetów typu bielizna, film, wyszukana kolacja w eleganckiej restauracji? Czy na przykład w leśnej chacie masz szansę rozkochać swojego mężczyznę do końca życia? Przeczytaj kilka wskazówek jak to zrobić.
PODPUCHA INTERNETOWEGO KŁAMCZUCHA – felieton
Hits: 3278
Ludzi, którzy zostali skrzywdzeni bądź oszukani przez osoby poznane w sieci, jest niestety niemało. Dlatego coraz częściej problem ten nagłaśniają media. Jak ustrzec siebie i naszych bliskich przed niebezpieczeństwem? Czy istnieje jakiś sposób, który pozwalałby na zdemaskowanie zła? Czy możemy liczyć tylko na własną intuicję? Na to pytania niełatwo odpowiedzieć, ponieważ każdy człowiek jest inny i każdy zachowuje się w wirtualnej rzeczywistości w sobie tylko właściwy sposób. Ale mimo to, przy odpowiedniej wiedzy o mechanizmach ludzkich zachowań, można między wierszami dostrzec obłudę, fałsz, czy złe intencje z pozoru zwyczajnego internauty. Oto kilka wskazówek, które pomogą wam poczuć się w sieci bezpiecznie.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
