POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC Czytaj dalej »
PODRÓŻE:
BIAŁORUŚ DLA POCZĄTKUJĄCYCH, Igor Sokołowski Czytaj dalej »
PORADY:
JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW OBCYCH? Czytaj dalej »
DZIECKO W SZKOLE :
KIEDY NAUKA STAJE SIĘ PROBLEMEM... Czytaj dalej »
ZDROWIE:
JAK SIĘ KLUJE GŁÓD? Czytaj dalej »
ALCHEMIA PRANIA:
GADŻETY POMOCNE W PRANIU Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO (DO MATURY):
ŚCIĄGA Z JĘZYKA POLSKIEGO. POWTARZAJ WIADOMOŚCI Z AUDIOBOOKIEM Czytaj dalej »
CIEKAWOSTKI NAUKOWE:
JAK DZIAŁA PAMIĘĆ? Czytaj dalej »
KSIĄŻKA NA WAKACJE:
PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE Czytaj dalej »
AUDIOBOOK NA WAKACJE:
SERCE Z SZUFLADY, Agnieszka Jeż Czytaj dalej »
KOMIKS NA WAKACJE:
FALE, Aj Dungo Czytaj dalej »
Category Archives: nauka i praca
OSWOIĆ BEZROBOCIE
Jeszcze parę lat temu bezrobocie dotyczyło określonych grup zawodowych. Dzisiaj, w czasach kryzysu ekonomicznego, bezrobotnym może być każdy. Z przyczyn mniej lub bardziej obiektywnych pracę można stracić bardzo łatwo. Dlatego żyjemy w permanentnym stresie. A kiedy dla nas nastanie ten zły czas, tracimy zimną krew i często wpadamy w rozpacz, a wtedy już tylko krok dzieli nas od depresji. Czy jest sposób na oswojenie bezrobocia? Czy można wyjść z tego impasu bez uszczerbku poczucia własnej godności?
KARIERA Z KOMPUTERA, czyli co warto wiedzieć o telepracy
Pojęcie telepracy do niedawna kojarzyło nam się negatywnie, z kimś nagabującym przez telefon do kupienia kolejnej niepotrzebnej rzeczy. Ewentualnie, bardziej pozytywnie, z pracownicą biura obsługi klienta. Jednak w dzisiejszych czasach ta forma zatrudnienia staje się coraz bardziej popularna. Jakie są zalety i wady telepracy?
CZTERY KĄTY NA WAKACJE – dobre rady dla studentów wynajmujących pokój
Wynajęcie pokoju lub mieszkania na okres wakacyjny to nie tylko koszty. Warto tak ułożyć sobie stosunki z właścicielem, żeby uniknąć konfliktów o prozaiczne sprawy, jak późne powroty z pubu albo zbyt duże zużycie wody…
BOMBONIERKOWA APLIKACJA, czyli jak pracodawca demaskuje fałsz w twojej aplikacji
Kiedy studiujesz nie masz za wiele czasu na codzienne jeżdżenie ze swoim cv. Dlatego składasz aplikacje online. Dbasz, żeby w ich treści zawrzeć same pozytywy, aby potencjalny pracodawca miał o tobie jak najlepsze zdanie. Ale czy to słuszna strategia, żeby swoją osobę racodawcy “podać” w sposób bombonierkowy? Przeczytaj poniżej, w jaki sposób pracodawca może podważyć ten idealny obraz.
TRZY PUŁAPKI W DRODZE DO AWANSU
Nowa praca to nowe wyzwania i możliwości. Co jednak zrobić, aby się wybić? Czy świetnie przygotowanie merytoryczne i zostawanie poza godzinami pracy jest gwarancją, że zabłyśniemy w nowej pracy? Czy jeśli będziemy bardziej obyta z Internetem, faksem i innymi urządzeniami to zyskamy sobie szacunek szefa i starszych pracowników? Niestety, niekoniecznie.
HAKI – STRASZAKI NA RYNKU PRACY
Ogłoszenia o pracę pokazują jak duża jest konkurencja w szukaniu zatrudnienia. Pracodawcy dokonują wyboru spośród wielu kandydatów. Dlatego już w swoich ogłoszeniach przeprowadzają preselekcję. Na czym ona polega? Między innymi na użyciu haków – straszaków. Są to szorstkie formułki, które mogą skutecznie zaburzyć naszą samoocenę i zdyskwalifikować nas już w przedbiegach w staraniu się o upragnioną pracę. Oto najważniejsze z nich.
“Yes, i can!”, czyli jak się uczyć języków obcych
Czy zastanawialiście się, ile lat trzeba poświęcić na naukę języka obcego , żeby się nim biegle posługiwać . Nie można na to pytanie jednoznacznie odpowiedzieć. Są tacy, którzy uczą się języka latami, ale nie dochodzą do biegłości. Z kolei innym wystarczy stosunkowo krotki czas, żeby sobie świetnie radzić w obcym kraju. Na pewno jest to uwarunkowane zdolnościami lingwistycznymi, ale równie ważne są też inne czynniki, takie jak determinacja i motywacja. Jeśli jesteś pewny tych ostatnich, to bez względu na twoje zdolności opanujesz nowy język w perfekcyjnym stopniu. Tylko musisz pamiętać o niektórych zasadach.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne.Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę.Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów.
“…W tej powieści czytelnik widzi oczami błękitno-granatowe okiennice domów z koronkowymi firankami, ciągnące się kilometrami rzędy menhirów, uliczne tańce i słyszy wszechobecną muzykę. Na tle wszystkich miejsc, z którymi związane są Hilda, Rosemarie i Inga, dzieje się wielka historia, ale także ich małe rodzinne historie, które składają się na treść ich świata, mają wpływ nie tylko na nie same. Katarzyna Enerlich pokazuje także, że więź z miejscem urodzenia i wychowania może być nierozerwalna, a tęsknota za tym miejscem i chęć powrotu do niego może całkowicie zmienić życie…”