FOTOREPORTAŻ Z PODRÓŻY ...
Śladami Bergman i Bogarta Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO
Pierwsza noc pod gołym niebem - Dwoje na gigancie, Agata Mańczyk Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Milion smutnych atomów, Jagoda Wochlik Czytaj dalej »
WYDAWNICZA OSOBLIWOŚĆ :
NIEWIDZIALNE WIĘZIENIE, Adrian Prościak Czytaj dalej »
LETNE PRZEPSY:
Jak upiec sernik i nie rozpuścić się w kuchni z upału Czytaj dalej »
Category Archives: znani i lubiani
O NIEMODNEJ “SZARMANCJI”, SŁOWNEJ ELEGANCJI, KOBIETACH I TROGLODYTACH OPOWIADA ALEK ROGOZIŃSKI
Nasz dzisiejszy gość jest osobą publiczną, jednak spośród tłumu wyróżnia się nie dlatego, że jest znany w mediach. Ujmuje inteligencją, poczuciem humoru oraz pokorą i dystansem do siebie. Obecnie związany z magazynem Party a wcześniej z kultową Rozgłośnią Harcerską i Radiem Kolor, od jakiegoś czasu podbija rynek wydawniczy swoimi pięcioma powieściami.
W imieniu Iwony Banach, zapraszamy na ciepłą, sympatyczną rozmowę z Alkiem Rogozińskim o kobietach, książkach, pisarstwie i zwyczajnym życiu.
“…ŻEBY WEWNĘTRZNY NASTOLATEK BYŁ JUŻ Z NAMI ZAWSZE…” – WYWIAD Z AGNIESZKĄ TOMCZYSZYN
Z wykształcenia jest anglistką i prawniczką, wydała trzy powieści dla młodzieży. Pisze – bo nie może się powstrzymać. Inspiruje ją wszystko, co ma dobrą, pozytywną energię – ludzie, wspomnienia, sztuka…
O młodości, ulubionych książkach, podróżach, przełamywaniu rutyny i o Baronie z zespołu Afromental… z Agnieszką Tomczyszyn rozmawiała nastolatka, Judyta Ciba.
CO CIĘ DZIŚ USZCZĘŚLIWIŁO? – Bogna Ziembicka
Źródło: www.bognaziembicka.pl
Forrest Gump mawiał: „Cuda zdarzają się codziennie. Niektórzy w to nie wierzą, ale to prawda”. Co zrobić, by uwierzyć? Wystarczy odpowiednio zdefiniować cud.
Dziś w Krakowie świeci piękne słońce i przed południem grabiłam trawnik po zimie. Patrzyłam na kwitnące krokusy, na tulipany i żonkile, które wyszły z ziemi i niedługo rozkwitną. Czy to nie cud?
ARKADIUSZ JANKOWSKI – wspomnienie o pisarzu
Dzisiaj na łamach “Życia i pasji, dzień literatury. Ale tym razem będzie to środa wspomnieniowa. Bohaterem dnia jest Arkadiusz Jankowski, który odszedł od nas nagle, zostawiając po sobie zapisane karty książek, rodzinę i wielu przyjaciół. Autor „Altany”, obyczajowej powieści z powodzią w tle, zbiorów opowiadań „Niekoniecznie serio” i „Jerzyki” oraz “Tajemnicy niemieckiej papierośnicy” – kryminału obyczajowego. Mieszkał na Śląsku, choć urodził się i wychował w Warszawie. Wprawdzie na co dzień zajmował się czym innym, ale to właśnie pisanie było jego największą życiową pasją. Wolne chwile poświęcał na czytanie i podróże.
Kilka lat temu miałam przyjemność osobiście poznać pisarza. Jego ciepła osobowość i wielka inteligencja emocjonalna zachęciły mnie do zapoznania się z całą jego twórczością. Przeprowadziłam także wywiad z panem Arkiem, który ukazał się trzy lata temu na łamach magazynu literackiego “Szuflada”. Tę rozmowę przypominam raz jeszcze w całości. Zapraszam…
“JEŚLI COŚ MNIE NIE CIESZY – PRÓBUJĘ TO ZMIENIĆ!” – o swoich pasjach opowiada Liliana Fabisińska
FOTO: Najka Photography
Liliana Fabisińska pisze od zawsze. Swoją pierwszą książkę, „Noc w piórniku”, przechowywaną do dziś przez mamę, stworzyła jeszcze w zerówce. Przez kolejne lata zapełniała powieściami zeszyty i notesy, aż w końcu zaczęła pisać zawodowo.
Jest autorką powieści „Córeczka”, „Z jednej gliny” i najnowszej „Śnieżynki”, oraz książek dla dzieci i młodzieży (m.in. „Amor z ulicy Rozkosznej”, „Skrzynia piratów”, seria „Bezsennik” i ostatnio „Klinika pod Boliłapką”).
Pisarka ma w swoim dorobku kilka, nagrodzonych w konkursach ogólnopolskich, sztuk teatralnych dla dzieci i dla dorosłych.
Poza tym robi doktorat, uczy studentów, tłumaczy, głównie z języka angielskiego, redaguje, pisze do kilku miesięczników. A kiedy już wyłącza komputer…
O tym, dlaczego Iwona Banach przegoniła wyjące wilkołaki ….
Nauczanie, niestety, nie jest sprawą łatwą, bo trzeba mieć do tego żelazne nerwy, żelazne zdrowie i mnóstwo samozaparcia, a nie każdy je posiada. Nauczanie języków obcych jest jeszcze trudniejsze, bo wymaga od nauczyciela cierpliwości i antydepresantów w ilościach hurtowych. Na dodatek jest wiele metod i sposobów nauczania. Jedne się lubi, a innych nie.
“Lecę przez życie na skrzydłach emocji” – o pasjach i emocjach opowiada pisarka Karolina Wilczyńska
“Właściwie to mam tylko jedną prawdziwą pasję. Jest nią życie. Chciałabym, żeby było dobre, różnorodne, ciekawe i piękne. Chciałabym żyć i odczuwać to jak najmocniej. Tak, może nie zawsze będzie wesoło i miło, ale na pewno nie będzie nudno. Lecę więc przez życie na skrzydłach emocji…” – o kolorach w swoim życiu opowiada pisarka Karolina Wilczyńska
Z uśmiechem, w poszukiwaniu prawdy i prostoty – wywiad z Mariką Krajniewską
Urodziła się w Petersburgu, ukończyła filologię rosyjską na uniwersytecie w Toruniu, scenopisarstwo w Warszawskiej Szkole Filmowej. Jest kobietą „wielofunkcyjną”: pisze opowiadania i powieści, prowadzi własne wydawnictwo i fundację, dziennikarka, tłumaczka, niedawno nakręciła krótkometrażowy film, który zaprezentuje na międzynarodowym festiwalu filmowym Tofifest. Na wirtualnej kanapie naszego magazynu gościmy reżyserkę i autorkę scenariusza opowieści filmowej „Głód”- Marikę Krajniewską.
“Czworołapy Przyjaciel, czyli szczenięce lata Marcina P. :)” – ciąg dalszy odcinka 1
Zadanie założenia psu Wajusiowi specjalnej obróżki przeciw pchłom, przysłanej przez wujka z Niemiec (w Polsce wtedy chyba nie było takich wynalazków) przypadło mi. Nigdy nie zapomnę tego stada skaczących przecinków, w pośpiechu opuszczających wajusiową sierść 🙂 Tak się zaczęła moja miłość do prawdziwych, żywych zwierzaków. Wcześniej bowiem uwielbiałem o nich czytać,względnie goniłem dziadkowe kury lub usiłowałem nakłonić kozę Miecię, by dała się osiodłać (bez skutku). Jednak to właśnie Wajuś był moim pierwszym PRAWDZIWYM zwierzęcym przyjacielem.
“Czworołapy Przyjaciel, czyli szczenięce lata Marcina P. :)” – odcinek 1
Wszystko zaczęło się bardzo dawno temu. A konkretnie – w ogrodzie mojego dziadka. Tak się bowiem składa, że niemal od urodzenia wychowywałem się w Kudowie-Zdroju, u babci i dziadka, gdzie ten ostatni prowadził wielkie ogrodnictwo: był i olbrzymi sad, były szklarnie, były tunele foliowe, inspekty… Był staw z rybami, była stajnia z kozą (a czasem nawet dwiema) – no i wśród tego wszystkiego był mały Marcin Pałasz. Oraz pies i kot.
