POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
MAŁY WERSAL NA ŚLĄSKU - fotoreportaż Danuty Baranowskiej Czytaj dalej »
KULTURA:
PROJEKT PRAWDA, Mariusz Szczygieł Czytaj dalej »
MAGAZYN ŻYCIE I PASJE POLECA:
BEZSENNE NOCE, Alina Białowąs - przeczytaj na okładce, co pisze o książce nasza redaktor, Agnieszka Grabowska Czytaj dalej »
DZIECKO I WYCHOWANIE :
NA POCZĄTKU JEST CHAOS- EKSPERT ODPOWIADA JAK NAUCZYĆ DZIECKO KORZYSTAĆ Z INTERNETU. Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI MI NA UCHO:
NARKOTYKI, S.I. Witkiewicz - Witkacy, jakiego być może nie znacie. Recenzja Sylwii Bornos Czytaj dalej »
KOBIECYM OKIEM:
PRETENSJE DO MULINY, czyli logopedyczne dywagacje Urszuli Wojnarowskiej-Curyło Czytaj dalej »
DZIECKO I WYCHOWANIE:
KRYTYKA SMYKA Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
ZŁE, Michał J. Chmielewski - RECENZJA AUDIOBOOKA Czytaj dalej »
Z GÓRNEJ PÓŁKI:
ŁAWECZKA KSIĘŻNEJ DAISY, Gabriela Anna Kantor - recenzja Czytaj dalej »
Category Archives: znani i lubiani
“Perypetie bohaterów same cisną mi się do głowy” – wywiad z Agatą Przybyłek
W krótkim czasie zyskała sobie sympatię wielu czytelniczek. Każda jej powieść ma urok i kobiecy wdzięk a sama autorka, mimo młodego wieku, ma w sobie klasę damy. I jak na damę przystało zarówno zaraz po debiucie, jak i kilka lat i książek później, rozmowa z nią to sama przyjemność. Zapraszamy na rozmowę z jedną z najsympatyczniejszych, najładniejszych i najzdolniejszych pisarek młodego pokolenia – Agatą Przybyłek.
“Trzeba wniknąć pod skórę bohatera” – autoryzowany wywiad z litewską pisarką Kristiną Sabaliauskaitė
Kristina Sabaliauskaitė – doktor historii sztuki, jedna z najwybitniejszych współczesnych pisarek litewskich. Laureatka prestiżowej Nagrody im. Liudasa Dovydenasa, finalistka Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus. W 2015 roku została Kobietą Roku na Litwie. Otrzymała także zaszczytną nagrodę św. Krzysztofa od miasta Wilna.
W dniu premiery jej doskonałej książki Silva rerum II, wydanej nakładem Wydawnictwa Literackiego, mamy ogromną przyjemność zaprosić Państwa na rozmowę z Autorką, do której została zaproszona nasza redaktor, Katarzyna Pękala-Kuchta.
O NIEMODNEJ “SZARMANCJI”, SŁOWNEJ ELEGANCJI, KOBIETACH I TROGLODYTACH OPOWIADA ALEK ROGOZIŃSKI
Nasz dzisiejszy gość jest osobą publiczną, jednak spośród tłumu wyróżnia się nie dlatego, że jest znany w mediach. Ujmuje inteligencją, poczuciem humoru oraz pokorą i dystansem do siebie. Obecnie związany z magazynem Party a wcześniej z kultową Rozgłośnią Harcerską i Radiem Kolor, od jakiegoś czasu podbija rynek wydawniczy swoimi pięcioma powieściami.
W imieniu Iwony Banach, zapraszamy na ciepłą, sympatyczną rozmowę z Alkiem Rogozińskim o kobietach, książkach, pisarstwie i zwyczajnym życiu.
JESTEM LOKALNĄ PATRIOTKĄ – rozmowa z Beatą Sarnowską o pasji pisania i rozwiązywania zagadek kryminalnych
Zadebiutowała opowiadaniem kryminalnym, ale szerszemu gronu czytelników dała się poznać jako autorka książek dla dzieci, w których wykorzystuje motywy questingu, wiedzę o lokalnych zabytkach i muzeach oraz detektywistyczne zagadki. Bliski jej sercu jest Olsztyn, a syn pomaga jej w tworzeniu nowych fabuł. Zapraszamy na spotkanie z Beatą Sarnowską, autorką m.in. Tajemnicy zaginionej kotki.
O KULINARIACH, LITERATURZE, KOTACH I PODRÓŻACH – rozmowa z pisarką Iwoną Mejzą
Jest fanką kryminałów milicyjnych, lubi książki Joanny Chmielewskiej, jak każdy nałogowiec ma “zakamuflowaną tabliczkę czekolady z orzechami i ciasteczka na czarną godzinę”. Jej pasję stanowi też ogród. Z podróży po Hiszpanii przywiozła bardzo nietypowe zdjęcia…. Z autorką m.in. Przepisu na zbrodnię Iwoną Mejzą rozmawia Iwona Banach.
“BOSO W STRONĘ DZIKOŚCI” – rozmowa z Kamilem Czepielem
“Mam wrażenie, że ludzie często zapominają jak wygląda realny świat. Współczesne społeczeństwo coraz bardziej zamyka się w hermetycznej bańce nazywanej „rozwojem”. Niestety, jest to zdecydowanie rozwój niezrównoważony, stawiający wygodę ponad szacunek do przyrody oraz zdrowie i bezpieczeństwo ludzi” – rozmowa z Kamilem Czepielem
“…ŻEBY WEWNĘTRZNY NASTOLATEK BYŁ JUŻ Z NAMI ZAWSZE…” – WYWIAD Z AGNIESZKĄ TOMCZYSZYN
Z wykształcenia jest anglistką i prawniczką, wydała trzy powieści dla młodzieży. Pisze – bo nie może się powstrzymać. Inspiruje ją wszystko, co ma dobrą, pozytywną energię – ludzie, wspomnienia, sztuka…
O młodości, ulubionych książkach, podróżach, przełamywaniu rutyny i o Baronie z zespołu Afromental… z Agnieszką Tomczyszyn rozmawiała nastolatka, Judyta Ciba.
CO CIĘ DZIŚ USZCZĘŚLIWIŁO? – Bogna Ziembicka
Źródło: www.bognaziembicka.pl
Forrest Gump mawiał: „Cuda zdarzają się codziennie. Niektórzy w to nie wierzą, ale to prawda”. Co zrobić, by uwierzyć? Wystarczy odpowiednio zdefiniować cud.
Dziś w Krakowie świeci piękne słońce i przed południem grabiłam trawnik po zimie. Patrzyłam na kwitnące krokusy, na tulipany i żonkile, które wyszły z ziemi i niedługo rozkwitną. Czy to nie cud?
ARKADIUSZ JANKOWSKI – wspomnienie o pisarzu
Dzisiaj na łamach “Życia i pasji, dzień literatury. Ale tym razem będzie to środa wspomnieniowa. Bohaterem dnia jest Arkadiusz Jankowski, który odszedł od nas nagle, zostawiając po sobie zapisane karty książek, rodzinę i wielu przyjaciół. Autor „Altany”, obyczajowej powieści z powodzią w tle, zbiorów opowiadań „Niekoniecznie serio” i „Jerzyki” oraz “Tajemnicy niemieckiej papierośnicy” – kryminału obyczajowego. Mieszkał na Śląsku, choć urodził się i wychował w Warszawie. Wprawdzie na co dzień zajmował się czym innym, ale to właśnie pisanie było jego największą życiową pasją. Wolne chwile poświęcał na czytanie i podróże.
Kilka lat temu miałam przyjemność osobiście poznać pisarza. Jego ciepła osobowość i wielka inteligencja emocjonalna zachęciły mnie do zapoznania się z całą jego twórczością. Przeprowadziłam także wywiad z panem Arkiem, który ukazał się trzy lata temu na łamach magazynu literackiego “Szuflada”. Tę rozmowę przypominam raz jeszcze w całości. Zapraszam…
“MAM POTRZEBĘ WIARY W LUDZI” – ekskluzywny wywiad z Wandą Majer-Pietraszak
“Tak, zapewne jest to naiwne. Ale moja potrzeba wiary w ludzi, tego stanu wewnętrznego jest tak silna, że nie umiem inaczej. Jestem w tym wieku, że bardziej mnie przeraża i “zrozpacza” wszystko cyniczne, złe, egoistyczne, okrutne, co mieszka w człowieku i przy pierwszej okazji wyskakuje jak diabeł z pudełka. Ale do końca chcę i będę wierzyć, że w tym umykającym dla mnie czasie, będę spotykać, słyszeć, czytać o ludziach, robiących coś dobrego, na miarę swych możliwości i umiejętności, dla innych.”“JEŚLI COŚ MNIE NIE CIESZY – PRÓBUJĘ TO ZMIENIĆ!” – o swoich pasjach opowiada Liliana Fabisińska
FOTO: Najka Photography
Liliana Fabisińska pisze od zawsze. Swoją pierwszą książkę, „Noc w piórniku”, przechowywaną do dziś przez mamę, stworzyła jeszcze w zerówce. Przez kolejne lata zapełniała powieściami zeszyty i notesy, aż w końcu zaczęła pisać zawodowo.
Jest autorką powieści „Córeczka”, „Z jednej gliny” i najnowszej „Śnieżynki”, oraz książek dla dzieci i młodzieży (m.in. „Amor z ulicy Rozkosznej”, „Skrzynia piratów”, seria „Bezsennik” i ostatnio „Klinika pod Boliłapką”).
Pisarka ma w swoim dorobku kilka, nagrodzonych w konkursach ogólnopolskich, sztuk teatralnych dla dzieci i dla dorosłych.
Poza tym robi doktorat, uczy studentów, tłumaczy, głównie z języka angielskiego, redaguje, pisze do kilku miesięczników. A kiedy już wyłącza komputer…
O tym, dlaczego Iwona Banach przegoniła wyjące wilkołaki ….
Nauczanie, niestety, nie jest sprawą łatwą, bo trzeba mieć do tego żelazne nerwy, żelazne zdrowie i mnóstwo samozaparcia, a nie każdy je posiada. Nauczanie języków obcych jest jeszcze trudniejsze, bo wymaga od nauczyciela cierpliwości i antydepresantów w ilościach hurtowych. Na dodatek jest wiele metod i sposobów nauczania. Jedne się lubi, a innych nie.
“Lecę przez życie na skrzydłach emocji” – o pasjach i emocjach opowiada pisarka Karolina Wilczyńska
“Właściwie to mam tylko jedną prawdziwą pasję. Jest nią życie. Chciałabym, żeby było dobre, różnorodne, ciekawe i piękne. Chciałabym żyć i odczuwać to jak najmocniej. Tak, może nie zawsze będzie wesoło i miło, ale na pewno nie będzie nudno. Lecę więc przez życie na skrzydłach emocji…” – o kolorach w swoim życiu opowiada pisarka Karolina Wilczyńska
Z uśmiechem, w poszukiwaniu prawdy i prostoty – wywiad z Mariką Krajniewską
Urodziła się w Petersburgu, ukończyła filologię rosyjską na uniwersytecie w Toruniu, scenopisarstwo w Warszawskiej Szkole Filmowej. Jest kobietą „wielofunkcyjną”: pisze opowiadania i powieści, prowadzi własne wydawnictwo i fundację, dziennikarka, tłumaczka, niedawno nakręciła krótkometrażowy film, który zaprezentuje na międzynarodowym festiwalu filmowym Tofifest. Na wirtualnej kanapie naszego magazynu gościmy reżyserkę i autorkę scenariusza opowieści filmowej „Głód”- Marikę Krajniewską.
“Czworołapy Przyjaciel, czyli szczenięce lata Marcina P. :)” – ciąg dalszy odcinka 1
Zadanie założenia psu Wajusiowi specjalnej obróżki przeciw pchłom, przysłanej przez wujka z Niemiec (w Polsce wtedy chyba nie było takich wynalazków) przypadło mi. Nigdy nie zapomnę tego stada skaczących przecinków, w pośpiechu opuszczających wajusiową sierść 🙂 Tak się zaczęła moja miłość do prawdziwych, żywych zwierzaków. Wcześniej bowiem uwielbiałem o nich czytać,względnie goniłem dziadkowe kury lub usiłowałem nakłonić kozę Miecię, by dała się osiodłać (bez skutku). Jednak to właśnie Wajuś był moim pierwszym PRAWDZIWYM zwierzęcym przyjacielem.
“Czworołapy Przyjaciel, czyli szczenięce lata Marcina P. :)” – odcinek 1
Wszystko zaczęło się bardzo dawno temu. A konkretnie – w ogrodzie mojego dziadka. Tak się bowiem składa, że niemal od urodzenia wychowywałem się w Kudowie-Zdroju, u babci i dziadka, gdzie ten ostatni prowadził wielkie ogrodnictwo: był i olbrzymi sad, były szklarnie, były tunele foliowe, inspekty… Był staw z rybami, była stajnia z kozą (a czasem nawet dwiema) – no i wśród tego wszystkiego był mały Marcin Pałasz. Oraz pies i kot.
“Endorfiny szaleją, a ja się uśmiecham!” – O swojej pasji opowiada pisarka Magdalena Witkiewicz
źródło:Najka Photography
Marzę, że kiedyś przebiegnę 10 kilometrów. Nie szybko. Truchtem. Ale przebiegnę. I wtedy zrobię zdjęcie z moim świadectwem z pierwszej klasy liceum, na którym z wychowania fizycznego mam ocenę MIERNĄ. Z pewnością przebiegnę. I wiecie, które uczucie lubię najbardziej? To, gdy trener mówi na koniec, że mam zrobić koci grzbiet, potem ściska moją dłoń i mówi, że było świetnie. A endorfiny szaleją. Endorfiny szaleją, a ja się uśmiecham. I na zewnątrz i sama do siebie. Sport to najlepsze lekarstwo. Na bolący kręgosłup, na przeziębienia i na depresję. Jak tak mówię, to chyba trochę jest to już pasja? A może tylko życie?
