POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC Czytaj dalej »
PODRÓŻE:
BIAŁORUŚ DLA POCZĄTKUJĄCYCH, Igor Sokołowski Czytaj dalej »
PORADY:
JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW OBCYCH? Czytaj dalej »
DZIECKO W SZKOLE :
KIEDY NAUKA STAJE SIĘ PROBLEMEM... Czytaj dalej »
ZDROWIE:
JAK SIĘ KLUJE GŁÓD? Czytaj dalej »
ALCHEMIA PRANIA:
GADŻETY POMOCNE W PRANIU Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO (DO MATURY):
ŚCIĄGA Z JĘZYKA POLSKIEGO. POWTARZAJ WIADOMOŚCI Z AUDIOBOOKIEM Czytaj dalej »
CIEKAWOSTKI NAUKOWE:
JAK DZIAŁA PAMIĘĆ? Czytaj dalej »
KSIĄŻKA NA WAKACJE:
PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE Czytaj dalej »
AUDIOBOOK NA WAKACJE:
SERCE Z SZUFLADY, Agnieszka Jeż Czytaj dalej »
KOMIKS NA WAKACJE:
FALE, Aj Dungo Czytaj dalej »
Category Archives: logopeda radzi
LOGOPEDA RADZI: Dlaczego warto dzieciom czytać bajki?
„Czy czytanie malutkim dzieciom bajek sprawi, że szybciej zaczną mówić?” Takie pytanie zadano mi ostatnio na forum. I chociaż czytanie nie wpływa bezpośrednio na przyspieszenie tak zwanego „startu mowy”, to wpływ na jej rozwój ma nieoceniony i dlatego warto przyjrzeć się bliżej temu tematowi.
LOGOPEDA RADZI: JAK ZACHĘCIĆ DZIECKO DO ĆWICZEŃ LOGOPEDYCZNYCH W DOMU?
Rodzice dzieci z wadami wymowy często obawiają się, że kiedy zdecydują się zapisać je na terapię logopedyczną, nie zdołają przyzwyczaić ich do regularnych ćwiczeń w domu. Sądzą, że ich pociechy nie będą entuzjastycznie nastawione do codziennego obowiązku przerywania zabawy, aby wykonać zlecone im przez logopedę zadania. W efekcie postęp w eliminowaniu wad wymowy nadejdzie żółwim krokiem i nie przegoni momentu pójścia dziecka do szkoły. Jak więc skutecznie zachęcić małe dziecko do codziennych ćwiczeń praksji oralnej i utrwalania nabytych umiejętności?
LOGOPEDA RADZI: Seplenienie – domowe ćwiczenia logopedyczne usprawniające mięśnie języka.
Uważasz, że twoje kilkuletnie dziecko powinno już dobrze wymawiać S, Z, C, DZ lub SZ, Ż, CZ, DŻ, ponieważ jego rówieśnicy realizują prawie wszystkie głoski? Przeczytaj zatem ten artykuł. Dowiesz się jak pomóc dziecku, żeby jego wymowa była poprawna.
DZIECKO I WYCHOWANIE: Przygotowania do nauki czytania.
Twoje dziecko po wakacjach idzie do szkoły a ty zaczynasz się niepokoić, że sobie nie poradzi, że nie nauczy się sprawnie czytać i szybko zacznie odstawać od rówieśników. Starasz się zatem przy każdej okazji ćwiczyć składanie literek na reklamach, czy szyldach sklepowych, w gazecie, ale pociecha żywo się buntując, odmawia współpracy. Czy to znak, że twoje dziecko będzie miało problem z czytaniem? Przeczytaj, jak sprawić, żeby pociecha bez problemu zaczęła składać litery w wyrazy, a wyrazy w zdania?
LOGOPEDA RADZI: “Dlaczego dziecko sepleni? Kiedy wybrać się do logopedy?”
Każde małe dziecko mówi niewyraźnie. Dzieje się tak dlatego, że opanowanie poprawnej wymowy to proces długi i dynamiczny, a jego przebieg zależy od wielu czynników. Jednak rodzice porównując swoją pociechę do innych dzieci często zadają sobie pytanie, czy niewymawianie poszczególnych głosek to jeszcze norma, czy należy zacząć się już niepokoić.
Najczęściej niepokoi ich fakt złego wypowiadania takich głosek, jak s, z, c, dz, albo sz, ż, cz, dż, bo właśnie tutaj można najwcześniej wychwycić wyraźne różnice w wymowie między rówieśnikami. Kiedy zasięgnąć porady u logopedy i od czego zależy, że dziecko sepleni?
LOGOPEDA RADZI: O “dzióbkach”, czyli …
źródło: pixabay.com/ foto: freejpg
“Mamooo, pić…” – takie wołanie często słyszymy na placu zabaw, na spacerze, w domu i w plenerze. Oczywiście zamiast słowa “mamo” pojawia się “tato”, “babciu” itp. Ale co pojawia się w charakterze picia? Woda, napój, soczek, do tego kubek, butelka i smoczek….i słynny “dzióbek”, czyli ustnik typu “twist ‘n’ sip”. O jego praktycznych, zdrowotnych i logopedycznych aspektach informuje niniejszy artykuł. Zapraszamy i polecamy ku rozwadze.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne.Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę.Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów.
“…W tej powieści czytelnik widzi oczami błękitno-granatowe okiennice domów z koronkowymi firankami, ciągnące się kilometrami rzędy menhirów, uliczne tańce i słyszy wszechobecną muzykę. Na tle wszystkich miejsc, z którymi związane są Hilda, Rosemarie i Inga, dzieje się wielka historia, ale także ich małe rodzinne historie, które składają się na treść ich świata, mają wpływ nie tylko na nie same. Katarzyna Enerlich pokazuje także, że więź z miejscem urodzenia i wychowania może być nierozerwalna, a tęsknota za tym miejscem i chęć powrotu do niego może całkowicie zmienić życie…”