POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC Czytaj dalej »
PODRÓŻE:
BIAŁORUŚ DLA POCZĄTKUJĄCYCH, Igor Sokołowski Czytaj dalej »
PORADY:
JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW OBCYCH? Czytaj dalej »
DZIECKO W SZKOLE :
KIEDY NAUKA STAJE SIĘ PROBLEMEM... Czytaj dalej »
ZDROWIE:
JAK SIĘ KLUJE GŁÓD? Czytaj dalej »
ALCHEMIA PRANIA:
GADŻETY POMOCNE W PRANIU Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO (DO MATURY):
ŚCIĄGA Z JĘZYKA POLSKIEGO. POWTARZAJ WIADOMOŚCI Z AUDIOBOOKIEM Czytaj dalej »
CIEKAWOSTKI NAUKOWE:
JAK DZIAŁA PAMIĘĆ? Czytaj dalej »
KSIĄŻKA NA WAKACJE:
PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE Czytaj dalej »
AUDIOBOOK NA WAKACJE:
SERCE Z SZUFLADY, Agnieszka Jeż Czytaj dalej »
KOMIKS NA WAKACJE:
FALE, Aj Dungo Czytaj dalej »
Category Archives: literatura piękna – audiobooki
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Pożegnanie jesieni” S. I. Witkiewicz- recenzja audiobooka
Pożegnanie jesieni skończył Witkacy pisać w 1926 roku, a wydane zostało rok później. Niestety książka, jak większość jego dzieł, nie spotkała się z entuzjazmem krytyków oraz odbiorców, mimo iż w porównaniu z innymi jego pozycjami wydano ją bez większych problemów i stosunkowo szybko. Mimo że napisana prawie wiek temu wydaje się niezwykle aktualna. Nie brakuje w niej perwersji, zepsucia, żądzy władzy, małostkowości oraz brutalności. Prowadzi do jednej konkluzji: jest źle i będzie coraz gorzej, a wszystko zmierza do nieuchronnej katastrofy, którą ludzie sami i na własne życzenie na siebie sprowadzą.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “622 UPADKI BUNGA, CZYLI DEMONICZNA KOBIETA” Witkacego – recenzja audiobooka
622 upadki Bunga to powieść pisana przez dwudziestokilkulatka. Nie dziwi więc, że zawiera w sobie ogromny ładunek emocjonalny, intelektualny i metafizyczny. W pewien sposób stanowi podsumowanie przeżyć autora. Audiobook w wykonaniu Michała Breitenwalda staje się prawdziwą ucztą dla ucha i zmysłu wyobraźni. Słynny utwór Stanisława Ignacego Witkiewicza wydany przez Storybox.pl poleca Sylwia Bornos.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Jedyne wyjście” S. I. Witkiewicz – recenzja audiobooka
Jedyne wyjście to ostania powieść Stanisława Ignacego Witkiewicza i nie została ona wydana za jego życia, a nawet nie kilka czy kilkanaście lat po jego śmierci. Aby mogła się ukazać potrzeba było aż 35 lat. Według bibliografów pisana była w latach 1932-1933. Świadczą o tym liczne daty umieszczone w rękopisie, przy których Witkacy – dodatkowo – nanosił nazwy narkotyków, jakie zażył pisząc daną część. Z notatek wynika także jednoznacznie, iż powieść miała mieć kontynuację. Po ostatnich słowach Witkacy napisał: „Koniec tomu I-szego pt. Przyjaciele. D. c. n. II tom – Dygnitarze.”
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Narkotyki” S. I. Witkiewicz – recenzja audiobooka
Co sądzi autor Szewców o używkach i “ogłupiensach”? Co radzi podupadającemu społeczeństwu, aby zapewnić czystość dusz? Niepowtarzalne eseje i jedyne swoim rodzaju appendixy składają się na utwór Narkotyki. I choć dzieło to momentami odczytuje się w zabawny i humorystyczny sposób, to podejmuje ono wprost bardzo poważną problematykę społeczną. Wspaniała interpretacja lektora Michała Breitenwalda do dodatkowy walor, który sprawia, że warto poświęcić kilka godzin temu audiobookowi. Wysłuchała go i poleca Sylwia Bornos.
POCZYTAJ MI NA UCHO: Ziemie w smętkowym władaniu – recenzja audiobooka „Na tropach Smętka” Melchiora Wańkowicza
1/28 obszaru naszego kraju, 1/60 ludności naszej Rzeczpospolitej, 35 osób na km2, do tego chorobliwe położenie geopolityczne i obce rządy – tyle podstawowe dane o Mazurach Pruskich, które przytacza Melchior Wańkowicz na początku swej książki Na tropach Smętka. Wraz z czternastoletnią córką Martą, zwaną pieszczotliwie Tili, Tirliporkiem lub Sancho Pansą, w czerwcu 1935 roku Melchior Wańkowicz wybrał się kajakiem „Kuwaką” i samochodem w podróż po Prusach Wschodnich. Ten rodzinny duet jechał sądować ludzkie dusze, nauczyć się spraw tej ziemi, zrozumieć, bo nie wszystko rozumiał. Zapraszam do recenzji audiobooka Na tropach Smętka.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Indygo”, Michał J. Chmielewski – recenzja audiobooka
Indygo jest mocną, trzymającą w napięciu historią, ale także piękną i chwytającą za serce opowieścią o tolerancji, przyjaźni i miłości. O mocy dobra. O mocy uleczania zagubionych dusz. Mocy, jaką niesie za sobą autentyczna akceptacja i zrozumienie.
Audiobook Indygo w ciągu ponad pięciu godzin pozwala zgłębić niezwykły świat demonów przeszłości. Demonów, których głośne i przerażające głosy nie pozwalają o sobie zapomnieć. Michał J. Chmielewski głosem rewelacyjnego Wojciecha Masiaka przenosi nas w sam środek wydarzeń, w których zatracamy się całkowicie. I z niepokojem i ciekawością czekamy na ich finał.
POCZYTAJ MI NA UCHO: W dworku w Stawiskach – recenzja audiobooka „Siedem spódnic Alicji” Joanny Jurgały-Jureczki
Audiobook Siedem spódnic Alicji Joanny Jurgały-Jureczki idealnie wpisuje się do wysłuchania w ten przedświąteczny czas. Trwa Wielki Tydzień, przygotowania do Wielkanocy idą pełną parą zarówno w naszych domach, jak i w hotelu U Hrabiny. Przestrzeganie ścisłego postu, spowiedź święta, udział w procesji rezurekcyjnej, przygotowanie święconki, a w tym wszystkim uniwersalne wartości, nawiązania do ludzi kultury, poszukiwania prawdy o przeszłości. Tylko pogoda przeplata wiosnę z zimą.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Damy i huzary”, Aleksander Fredro
Fredro to klasyk i – mimo upływu niemal 150 lat – jego sztuki wciąż cieszą się popularnością zarówno wśród czytelników i słuchaczy, jak również reżyserów różnych teatrów. Magnesem przyciągającym jest niewątpliwie bijący z nich humor i lekkość. Akcja utworów, w zasadzie schematyczna i niemal przewidywalna, czasem potrafi nas nieźle zaskoczyć. Podobnie rzecz ma się z bohaterami…
POCZYTAJ MI NA UCHO: ” Pan Geldhab”, Aleksander Fredro – recenzja audiobooka
Wśród ponad 40 utworów scenicznych napisanych przez Aleksandra Fredrę na plan pierwszy wysuwają się trzy: Śluby panieńskie, Zemsta i Pan Jowialski, które są najchętniej i najczęściej przez różne teatry. Warto jednak sięgnąć również po inne sztuki z fredrowskiego repertuaru. Jedną z ciekawszych jest bez wątpienia Pan Geldhab. Ta trzyaktowa komedia nawiązująca do oświecenia okazała się prawdziwym debiutem scenicznym autora. Sztuka została dobrze przyjęta zarówno przez krytyków jak i ówczesną publiczność.
Powiem więcej, nawet po 200 latach (komedia powstała w 1818 r. a wystawiono ją po raz pierwszy w 1821 r.) nie straciła nic ze swojej aktualności. W XXI wieku mamy bowiem istny wysyp Geldhabów, Książąt, Flor i tym podobnych oryginałów.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Pan Jowialski”, Aleksander Fredro – recenzja audiobooka
Okres romantyzmu większości z nas kojarzy się z utworami patriotycznymi, opisującymi męczeństwo Polaków, ich starania i walkę zmierzającą do odzyskania utraconej niepodległości. Jednak to również czas, kiedy pisano lekkie i zabawne komedie, których mistrzem jest oczywiście Aleksander Fredro. Zapraszam do zapoznania się z jego dziełami. Dziś proponuję Pana Jowialskiego.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Boso, ale w ostrogach” Stanisław Grzesiuk – recenzja audiobooka
Staram się nie szafować określeniami typu “kultowy”, czy “legenda”, ale tym razem, w odniesieniu do autobiograficznej trylogii Stanisława Grzesiuka, nie zawaham się ich użyć. Chyba ze świecą szukać kogoś, kto o słynnym bardzie z Czerniakowa, hardym i honorowym “chłopaku z ferajny” nie słyszał, a jeśli nie słyszał i nie czytał, to może sobie teraz wygodnie posłuchać – w wyśmienitej interpretacji Arkadiusza Bazaka. Wydawnictwo Storybox zaprasza, a ja polecam. Nie spodziewałam się, że sama tak się zasłucham w tych opowieściach, pierwszy tom już za mną.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Księga z San Michele” Axel Munthe – recenzja audiobooka
To piękna, wartościowa i ciekawa proza wspomnieniowa, pełna mądrej refleksji, humoru i ciepła. Stawianie jej na równi z Biblią i Koranem wydaje się mocno przesadzone, ale nie zmienia to faktu, że to dzieło z najwyższej półki. Polecam bardzo!
POCZYTAJ MI NA UCHO: “SOLARIS” Stanisław Lem – recenzja audiobooka
Nie każdy gustuje w fantastyce naukowej, jednak nie znać Solaris po prostu nie wypada. To nie tylko najsłynniejsza powieść w dorobku Stanisława Lema, ale klasyka fantastyki naukowej należąca do literackiego kanonu XX wieku, przetłumaczona na kilkanaście języków, doczekała się dwóch adaptacji filmowych. Nadal chętnie czytana, nadal fascynująca, niedościgniona. Nic dziwnego, że została także, i to niejednokrotnie, wydana w formie audio. Tym razem jednak mamy do czynienia, nie z lektorskim popisem jednego aktora, lecz z produkcją, która stanowi ucztę dla uszu. Znakomita obsada i świetna realizacja w połączeniu z tekstem Lema daje wspaniały efekt.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Głos Pana” Stanisław Lem – recenzja audiobooka
Najlepsza w fantastyce powieść o kontakcie z obcą cywilizacją? Kunsztowne i genialne dzieło? Tym razem odradzam. Komu i dlaczego – dowiecie się wkrótce. Poczytajcie, posłuchajcie…
POCZYTAJ MI NA UCHO: Naznaczeni klątwą – recenzja audiobooka „Piętno von Becków” Joanny Jax
Po wysłuchaniu audiobooka Dziedzictwo von Becków słuchacze zostali pozostawieni sami sobie. Nie wszystkie tajemnice rodu von Becków zostały wyjaśnione, na wiele pytań zabrakło odpowiedzi. Chciałoby się słuchać więcej i dłużej. I tak będzie. Saga rodu von Becków doczekała się dalszego ciągu. Zapraszam do recenzji audiobooka Piętno von Becków autorstwa Joanny Jax, który ukazał się nakładem wydawnictwa Storybox.pl.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Śluby panieńskie” Aleksander Fredro – recenzja audiobooka
Za oknem szaro, ponuro i jakieś takie dziwne myśli przychodzą nam do głowy. Czekając na wiosenne słońce (a może jednak na prawdziwą śnieżnobiałą i mroźną zimę?) spróbujmy się choć odrobinę uśmiechnąć, a na pewno od razu lepiej się poczujemy. Powodów do śmiechu może być dużo. Na pewno dostarczy go nam jedna z najlepszych komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie, do której wysłuchania serdecznie dziś zapraszam.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Wysoki zamek” Stanisław Lem – recenzja audiobooka
Spieszę uspokoić tych, którzy wzdrygają się na hasło “Lem”, bo w fantastyce nie gustują. Wysoki zamek to nie jest powieść z gatunku science fiction, lecz autobiograficzna opowieść o dzieciństwie, przetykana rozważaniami na temat pamięci i sztuki. W znakomitej, lektorskiej interpretacji Marka Nowakowskiego doskonale “wpada w ucho”. Polecam zarówno sympatykom twórczości Stanisława Lema, jak i tym, którzy ją z zasady omijają.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Legendy warszawskie” Artur Oppman, recenzja audiobooka
Co tu dużo mówić – klasyka. W dodatku taka, którą trzeba poznać. Już sama nazwa “legenda” z łacińskiego oznacza “to, co należy przeczytać”. Legendy obok baśni stanowią podstawę naszej świadomości kulturowej. Legendy i podania od lat funkcjonują w kulturze przekazywane z pokolenia na pokolenia w formie ustnej, pisemnej, a teraz także – do słuchania.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne.Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę.Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów.
“…W tej powieści czytelnik widzi oczami błękitno-granatowe okiennice domów z koronkowymi firankami, ciągnące się kilometrami rzędy menhirów, uliczne tańce i słyszy wszechobecną muzykę. Na tle wszystkich miejsc, z którymi związane są Hilda, Rosemarie i Inga, dzieje się wielka historia, ale także ich małe rodzinne historie, które składają się na treść ich świata, mają wpływ nie tylko na nie same. Katarzyna Enerlich pokazuje także, że więź z miejscem urodzenia i wychowania może być nierozerwalna, a tęsknota za tym miejscem i chęć powrotu do niego może całkowicie zmienić życie…”