POZNAJ SWÓJ KRAJ ...
DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC Czytaj dalej »
PODRÓŻE:
BIAŁORUŚ DLA POCZĄTKUJĄCYCH, Igor Sokołowski Czytaj dalej »
PORADY:
JAK UCZYĆ SIĘ JĘZYKÓW OBCYCH? Czytaj dalej »
DZIECKO W SZKOLE :
KIEDY NAUKA STAJE SIĘ PROBLEMEM... Czytaj dalej »
ZDROWIE:
JAK SIĘ KLUJE GŁÓD? Czytaj dalej »
ALCHEMIA PRANIA:
GADŻETY POMOCNE W PRANIU Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO (DO MATURY):
ŚCIĄGA Z JĘZYKA POLSKIEGO. POWTARZAJ WIADOMOŚCI Z AUDIOBOOKIEM Czytaj dalej »
CIEKAWOSTKI NAUKOWE:
JAK DZIAŁA PAMIĘĆ? Czytaj dalej »
KSIĄŻKA NA WAKACJE:
PODUSZKA W RÓŻOWE SŁONIE Czytaj dalej »
AUDIOBOOK NA WAKACJE:
SERCE Z SZUFLADY, Agnieszka Jeż Czytaj dalej »
KOMIKS NA WAKACJE:
FALE, Aj Dungo Czytaj dalej »
Category Archives: biografie i inne – audiobooki
POCZYTAJ MI NA UCHO: “ROMAN WILHELMI. BIOGRAFIA”, Marcin Rychcik – recenzja audiobooka
Hits: 165
„Roman Wilhelmi był profesjonalistą od początku swojej kariery aktorskiej. Nie miała ona nic wspólnego z karierą Nikodema Dyzmy. Rzetelnie zapracował na swoje nazwisko i popularność. Każdej granej przez siebie postaci, a było ich w kinie, teatrze i telewizji blisko 170, prawie drugie tyle zagrał w Teatrze Polskiego Radia, oddawał się
w całości. Nie znosił połowiczności, oszustwa i udawania. Te właściwości sprawiły, że często postrzegany był jako osoba konfliktowa, zaborcza, delikatnie mówiąc zbyt impulsywna. Te z kolei cechy sprawiły, że przez część środowiska aktor nie był lubiany, a co za tym idzie niechętnie chwalony i niedoceniany. Do dzisiaj uznani aktorzy nie chcą rozmawiać o jego wielkości, o wielkości jego aktorstwa, bo nie uważają, że to była wielkość”.
Tak o Wilhelmim mówi Grażyna Barszczewska. To zaledwie jedna z bardzo wielu opinii i opowieści o tym, niewątpliwie wielkim aktorze, które podjął się spisać i uporządkować Michał Rychcik, a także przeczytać jako lektor audiobooka.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Podróże z moją kotką” Aleksandra Ziółkowska- Boehm – recenzja audiobooka
Hits: 48
Tego tytułu miłośnicy zwierząt nie mogą przegapić! Z nieskrywaną przyjemnością przedstawiam w naszym audiobookowym kąciku książkę o kotach, psach, papugach, oposach i innych zwierzętach, o ich różnorodnych charakterach i relacjach z ludźmi, którzy niejednokrotnie pod wpływem obserwowanych zwierzaków zmienili o nich zdanie, zdecydowanie na lepsze. Autorką tej uroczej publikacji jest pisarka, asystentka Melchiora Wańkowicza i redaktorka jego dzieł, mieszkająca od wielu lat w Stanach Zjednoczonych, Aleksandra Ziółkowska-Boehm. W roli lektora – Donata Cieślik, dziennikarka, redaktorka, tłumaczka, która swoją pasją czytania dzieli się ze słuchaczami w studio nagrań.
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Marzenia i tajemnice. Danuta Wałęsa” – recenzja audiobooka
Hits: 543
Pierwszy raz mi się zdarzyło, a słucham audiobooków nie od dziś, że mając do wyboru klasyczne – papierowe wydanie książki i jej wersję audio, stwierdzam, że ta druga jest właściwa. Tak. Danuta Wałęsa. Marzenia i tajemnice powinna być audiobookiem. Jakkolwiek to brzmi…
POCZYTAJ MI NA UCHO: “Wielka Księga Humoru” – recenzja audiobooka
Hits: 604
Wielka księga humoru to audiobook specyficzny i całkowicie niespotykany. Przyznam, że po raz pierwszy zetknęłam się z tego typu publikacją i wydała mi się bardzo interesująca. Pamiętacie jak jeszcze kilka lat temu można było kupić niewielkie książeczki, czy całkiem pokaźnych rozmiarów książki pełne zabawnych tekstów? W tytule zawsze miały „humor” i składały się (czasami dosłownie) ze stronic wypełnionych zabawnymi dykteryjkami. Ten audiobook to właśnie coś takiego w formie przeznaczonej nie do czytania, a do słuchania. Choć początkowo wydaje się to nieco dziwne to jednak po chwili bawimy się całkiem dobrze.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
