WYWIADY:
Przeczytaj rozmowy z pisarzami oraz poznaj wiele osób z pasją! Czytaj dalej »
FOTOREPORTAŻE Z PODRÓŻY
Setki fotoreportaży z różnych zakątków kraju i ze świata Czytaj dalej »
POLECAMY SETKI KSIĄŻEK!
Wybierz spośród ogromnego katalogu książkę dla siebie Czytaj dalej »
PORADY
Znajdziecie tutaj naprawdę wiele praktycznych i ciekawych porad Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO
Audiobook - jaki wybrać? Sto kilkadziesiąt propozycji! Wybierz i słuchaj. Czytaj dalej »
NAJLEPSZE KSIĄŻKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Kilkadziesiąt tytułów książek polecanych przez naszych ekspertów Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
Z WIZYTĄ U DIONIZOSA – fotoreportaż z podróży Danuty Baranowskiej
Hits: 78
Kiedy wybierałam zdjęcia do artykułu o Meteorach wpadły mi w ręce fotografie z Dionu starożytnego macedońskiego miasta położonego u stóp Olimpu. Przed oczami przewijały mi się niczym film, niezapomniane chwile spędzone przed kilkunastu laty w słonecznej Grecji, zwłaszcza, że były to zdjęcia mające niepowtarzalny urok, bo wywołane z tradycyjnej kliszy.
Nigdy nie lubiłam wypoczynku na plażach, nawet tak pięknych jak plaże greckiej Riwiery Olimpijskiej. Zawsze wolałam wędrówki, zwiedzanie, poznawanie nowych ciekawych miejsc, ludzi i historii kraju, który odwiedzałam. Tamtego roku w Grecji postanowiłam ruszyć śladami Aleksandra Wielkiego do Złotego Trójkąta Macedońskiego, czyli Pelli, Verginy i Dionu. Vergina – antyczne Aigai była najstarszą stolicą królów Macedonii. Pella, to miejsce gdzie podobno urodził się Aleksander Wielki i Dion, święte Miasto położone u stóp Olimpu, będące głównym sanktuarium Macedonii. Te trzy historyczne regiony są największą archeologiczną atrakcją północnej Grecji.
Vergina. Grób macedoński
Dion. Ruiny wczesnochrześcijańskiej bazyliki.
Piękne krajobrazy, grobowce Verginy, mozaiki z Pelli, ruiny niezwykłego starożytnego miasta Dion i magiczny Olimp zrobiły na mnie ogromne wrażenie.
Kiedy usiadłam na chwilę w cieniu rozłożystego drzewa oliwnego w antycznym Dionie wydawało mi się, że przeniosłam się do czasów gdy w Grecji panowali Zeus, Demeter, Artemida, Dionizos i inni bogowie. Przed laty miejsce to tętniło życiem. Obecnie można podziwiać jedynie pozostałości po świątyni Dionizosa, Demeter, świątyni egipskiej bogini Izydy oraz hellenistyczny teatr, stadion i łaźnie rzymskie. Do Dionu już od piątego wieku przed naszą erą przybywały tysiące pielgrzymów na wielkie igrzyska ku czci Zeusa. Dzisiaj między resztkami kolumn tańczył wiatr, spacerowali nieliczni zwiedzający, na kawałkach mizernej trawy pasły się kozy. A mnie się wydawało, że w szumie wiatru słychać śpiew, muzykę, głosy i śmiech starożytnych mieszkańców.
Dion. Antyczne miasto. Stanowisko archeologiczne
Vergina. Ruiny Pałacu Królewskiego
Dion. Wczesnochrześcijańska bazylika. Resztki rytualnej studni.
Dion. Toalety publiczne
Klasyczne greckie kolumny jakby wyrastające z trzcin to zwykły widok w świętym mieście Macedonii. Starożytne miasto wzniesiono na ogromnym podmokłym terenie (stąd trzciny w świątyniach) pozwalającym na wybudowanie miejskich term i łaźni. W łaźniach rzymskich znajdowały się nie tylko baseny, ale i sauny, sale masażu, modlitw, spotkań publicznych oraz biblioteki, a nawet niewielkie teatry. W Dionie doskonale zachowały się fragmenty ogólnodostępnych kąpielisk, kanalizacji, centralnego ogrzewania, podwójnych podłóg ocieplanych gorącym powietrzem i kamiennych sedesów. Aż się wierzyć nie chce, że pierwsze toalety publiczne w starożytnej Macedonii, tak skonstruowano, że w kamiennych zbiornikach cały czas przepływała bieżąca woda, odprowadzająca nieczystości na zewnątrz miasta. Wprawdzie toalety te nie miały przepierzeń, ale widać wtedy nikomu to nie przeszkadzało, a bywalcy w trakcie posiedzeń mogli oddawać się wspólnej dyskusji.
Dion. Pozostałości świątyni egipskiej bogini Izydy zbudowanej w miejscu, gdzie wcześniej czczono Afrodytę.
Dion. Mozaika podłogowa w Willi Dionizosa
Dion. Mozaika podłogowa w sali bankietowej willi Dionizosa
Po przeciwnej stronie miasta znajdują się znakomicie zachowane ruiny Willi Dionizosa z drugiego wieku naszej ery, posiadłości cieszącej się niezbyt dobrą sławą. Rezydencja była traktowana przez mieszkańców miasta jak przybytek czcicieli boga wina. Na terenie domostwa doskonale zachowały się łaźnie damsko-męskie, sypialnie z ogromnymi alabastrowymi łożami, sala bankietowa ze wspaniałą barwną mozaiką podłogową oraz kompozycjami przedstawiającymi maski teatralne.
Dion. Stanowisko archeologiczne i ocalałe kolumny jońskie
Przysiadłam na chwilę na murku otaczającym mozaiki, patrzyłam i podziwiałam kunszt starożytnych artystów i nie wiem, czy to upał, czy wytwory mojej wyobraźni, ale wydawało mi się mimo upływu wieków w ruinach było słychać muzykę, śmiech kobiet, śpiew mężczyzn, szczęk baryłek wina, brzęk kielichów, a nad wszystkim czuwał roztańczony, roześmiany i rozśpiewany Dionizos, bóg wina, winnej latorośli, teatru, radości i dzikiej natury.
Pięknie wydany i ilustrowany przewodnik po Bałkanach wydawnictwa Paskal najtaniej kupisz TUTAJ
tekst i fotografie Danuta Baranowska
materiał chroniony prawami autorskimi
Danuta Baranowska – stuprocentowy zodiakalny baran, niespokojny duch, aktywnie i entuzjastycznie nastawiona do życia. Jak przystało na znak żywiołu ognia, uwielbia kolor czerwony. Kocha książki w każdej ilości, przyrodę, góry, kawę z kardamonem i koty. Jest właścicielką, a właściwie niewolnicą kota ragdolla o imieniu Misiek. Jej pasją są podróże, zwiedzanie niezwykłych miejsc, poznawanie ciekawych ludzi oraz fotografia.
Related Posts:
W CIENIU OLIMPU - fotoreportaż z podróży Danuty Baranowskiej
TALIZMAN Z WAT PHRA THAT DOI SUTHEP - fotoreportaż…
LEGENDA MULAJ IDRYS - fotoreportaż Danuty Baranowskiej
NA TAJEMNICZEJ WYSPIE IZYDY - fotoreportaż z podróży…
MISTERIUM SŁOŃCA W ABU SIMBEL - fotoreportaż Danuty…
PRZYGODA W TEBAŃSKICH GÓRACH - fotoreportaż z…
Co to znaczy poświęcić się nawet za cenę osobistego spokoju, miłości do ukochanej osoby, wolności, komfortu życia, czasem aż do jego utraty? Jak walczyć o to, co się wierzy? Ile warta jest przyjaźń, szczególnie w czasie próby? Jak obfity w niespodzianki może być los, gdy jest się pewnym, że już nic zaskakującego człowieka nie może spotkać? Dowie się ten, kto sięgnie po powieść wydawnictwa MG „Matka” Maksyma Gorkiego. To książka o buncie, matczynej miłości, międzyludzkiej przyjaźni, wyrzeczeniach na rzecz lepszej sprawy.
Gdy słyszymy Władysław Reymont, od razu myślimy – “Chłopi” i “Ziemia obiecana”. Prawidłowo, ale to przecież nie wszystko. Warto pamiętać także o tych mniej znanych utworach naszego noblisty, jak “Komediantka”, “Burza” czy właśnie “Marzyciel”, którego wydawnictwo MG postanowiło nam – nie bez powodu – przypomnieć. Jest to bowiem szkic powieściowy o tematyce kolejowej nakreślony ręką znakomitego obserwatora, realistycznie odmalowującego szczegóły i trafnie oddającego ludzkie charaktery. Czy wiecie, że Reymont przez pewien czas pracował na kolei? Nic dziwnego, że swoje obserwacje i doświadczenia tak zgrabnie przekuł w literacką formę.
„Wśród tej ciżby cywili nie było nikogo, kto znałby Anielewicza lub wiedział, jak wygląda. Tylko jego pseudonim przeniknął do świadomości mieszkańców getta, którzy wymawiali go niczym imię mitycznego bohatera” (str. 293).
Zabieram Was dzisiaj w sentymentalną podróż do przeszłości. Przenieśmy się do Francji, a dokładnie do Paryża, gdzie w styczniu 1622 roku przyszedł na świat Jean Baptiste Poquelin, którego cały świat zna pod nazwiskiem Moliere. Ten pisarz, poeta i aktor, dyrektor teatralnej trupy, który zasłynął przede wszystkim jako komediopisarz, początkowo – według życzenia ojca – miał być … tapicerem.
Przyznam, że być może nie sięgnęłabym rychło po tę książkę, gdyby nie wypowiedzi Józefa Hena, autora m.in. słynnego “Nowolipia” i najnowszego dziennika “Bez strachu”. To on przypomniał nam o tragicznie zmarłym w 1950 r. znakomitym dziennikarzu, reportażyście, wspaniałym gawędziarzu. Napisał także ciekawą przedmowę do niniejszego wydania “Trzynastu opowieści”. Warto “odkurzyć” tę zapomnianą, świetną prozę. Zawarte tu opowiadania, dotyczące głównie losów polskiej armii na zachodzie, oparte są na faktach, jedynie “Trębacz z Samarkandy” (który dawniej był na liście lektur w szkole podstawowej) stanowi kompozycję autorską.
Tej książki przedstawiać nie trzeba. Klasyka literatury angielskiej o uniwersalnym przesłaniu, jedna z najbardziej znanych powieści dla dzieci i młodzieży, obecna w kanonie lektur szkolnych, kilkakrotnie zekranizowana, doczekała się także musicalowej wersji. W 110 rocznicę powstania “Tajemniczy ogród” ukazał się nakładem wydawnictwa MG w specjalnej ilustrowanej edycji.
„Villette” Charlotte Bronte jest pierwszą typową powieścią psychologiczną w historii literatury. Jej tematem są przeżycia Lucy Snowe, młodej kobiety zmuszonej do samotnego borykania się z życiem po stracie najbliższej rodziny. Napisana jest w formie wspomnień. Ukazuje emocje i sposób odbierania świata przez bohaterkę. To bardzo obszerne i wnikliwe „studium duszy”, wprawiające czytelnika czasami w zdziwienie, czasami współczucie. A jeszcze innym razem irytuje i wywołuje złość.
