WYWIADY:
Przeczytaj rozmowy z pisarzami oraz poznaj wiele osób z pasją! Czytaj dalej »
FOTOREPORTAŻE Z PODRÓŻY
Setki fotoreportaży z różnych zakątków kraju i ze świata Czytaj dalej »
POLECAMY SETKI KSIĄŻEK!
Wybierz spośród ogromnego katalogu książkę dla siebie Czytaj dalej »
PORADY
Znajdziecie tutaj naprawdę wiele praktycznych i ciekawych porad Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO
Audiobook - jaki wybrać? Sto kilkadziesiąt propozycji! Wybierz i słuchaj. Czytaj dalej »
NAJLEPSZE KSIĄŻKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Kilkadziesiąt tytułów książek polecanych przez naszych ekspertów Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
SZPIEG W KSIĘGARNI: “Roślinna kuchnia regionalna” Paweł Ochman – recenzja premierowa
Hits: 307
Na rynku jest wiele świetnych książek kucharskich, ta jednak zdecydowanie się wyróżnia. Łączy tradycję i nowoczesność, prostotę wykonania z bogactwem smaku. Paweł Ochman, autor bloga Weganon, zabiera nas w kulinarną podróż w różne regiony Polski, przypomina nieco zapomniane potrawy kuchni naszych przodków i podaje je w uwspółcześnionej, ale nie udziwnionej wersji. Z przepisów na pewno skorzystają nie tylko weganie. Ja już wybrałam dania, które koniecznie muszę wypróbować. Premiera: 14 października 2020 r.
Nie jestem weganką, ale kuchnia roślinna jest mi bardzo bliska, staram się, aby w codziennym jadłospisie było jak najwięcej warzyw, owoców, różnych kasz i zbóż. Cenię proste przepisy, które nie wymagają wielu (czasem trudno dostępnych) składników i nie są czasochłonne, nie przepadam za eksperymentami i dziwnymi połączeniami smaków. Zdecydowanie wolę tradycję, ale jestem otwarta na nowe pomysły i inspiracje.
Roślinna kuchnia regionalna Pawła Ochmana od razu przypadła mi do gustu. Znalazłam w niej wszystko, czego oczekuję od dobrej, praktycznej książki kucharskiej. Na pewno będę z niej nieraz korzystać. Na pierwszy ogień pójdą chyba ziemniaczne pierogi z marchewką albo fuczki, na deser zaś “bocianie łapy”.
W krótkim wstępie autor przybliża historię kuchni roślinnej na terenie naszego kraju i opowiada o swoich inspiracjach. Śmiało można powiedzieć, że roślinna kuchnia staje się coraz bardziej popularna. Jest bowiem smaczna, prosta i tania. Dania wegetariańskie i wegańskie święcą triumfy na festiwalach smaku i lokalnych uroczystościach. Babcine receptury sprzed lat wracają do łask.
Przepisy prezentowane przez Pawła Ochmana są typowo wegańskie, bez jajek, mięsa, miodu, mleka i jego przetworów. Oczywiście podane są zamienniki, ale wielu regionalnych dań autor nie musiał modyfikować, są bowiem z natury wyłącznie roślinne. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by osoba, nie będąca weganinem, dostosowała je do własnych potrzeb i np. zamiast mleka sojowego użyła zwykłego, skwarki z tofu też nie do wszystkich przemawiają.
Właśnie to jeden z atutów tej książki – zebrane przepisy są proste, ale na tyle uniwersalne, że dają możliwość zmian.
Autor zaprasza nas na kulinarną podróż po Polsce, czerpie z poszczególnych regionów to, co tam mają charakterystycznego, z czego słyną. W sumie zebrało się dużo różnorodnych przepisów na dania obiadowe, z kapustą, kaszą, ziemniakami, dynią, rozmaite kluski, pierogi, placki, zupy, przekąski, desery, ciasta, potrawy świąteczne i codzienne.
Łącznie mamy 16 rozdziałów – regionów. Każdy przepis poprzedzony został króciutkim wstępem z ciekawostkami na temat danego regionu, lokalnych nazw lub sposobów przyrządzania.
Wcześniej poznamy podstawy, z których dowiemy się jak przygotować roślinną śmietankę, wegański majonez, skwarki z selera czy szybki sos pomidorowy.
Mamy przejrzystą, krótką listę składników i sposób wykonania podany krok po kroku. Ilość produktów podawana jest w szklankach, łyżkach, kilogramach i gramach. Jedynym, czego mi zabrakło, to orientacyjna ilość porcji, ile wyjdzie z danego przepisu. Nie ma tu także przelicznika kalorii, co dla niektórych odbiorców bywa ważne.
Znajdziemy tu takie pyszności jak ciasto drożdżowe z cynamonową kruszonką, placki z soczewicy i ziemniaków, chleb gryczany, chłodnik truskawkowy, pasztet z fasoli, gołąbki z pęczakiem i grzybami. Nie zabraknie tradycyjnej śląskiej “wodzionki”, poznańskiej “szneki z glancem”, szczecińskiego paprykarza i krakowskiego sernika, babcinych amoniaczków , pierników i ciastek z maszynki. Zaskoczą nas nazwą i składem lepiuchy bodzanowskie, bocianie łapy, podcos i dziędziuchy, kakory, farszynki i grochowinki. Dla każdego coś dobrego.
Moimi faworytami są ziemniaczane pierogi z marchewką, czyli kakory z Łobaczowa Małego na Lubelszczyźnie, fuczki – placki z kapustą kiszoną z Podkarpacia oraz łódzkie knedle z truskawkami. Mam ochotę usmażyć “bocianie łapy” i wykonać wiele innych słodkości. Kto wie, może odważę się na “pyzie”. Natomiast z ogromnym dystansem spoglądam na zupę czereśniową z ziemniakami czy polewkę gruszkową – owoce wolę w innej postaci.
Z największą ciekawością przyjrzałam się przepisom ze Świętokrzyskiego i muszę przyznać, że zabrakło mi tu “buracorza” oraz potrawy, którą ja nazywam “jedyny słuszny barszcz wigilijny”, a jest to postna zupa z kaszą gryczaną, kiszoną kapustą i grzybami. Nie można jednak mieć wszystkiego, a przepisów do wypróbowania jest naprawdę sporo.
Niewątpliwym walorem tej publikacji jest także jej szata graficzna. Przepiękne, kolorowe fotografie ( z wyjątkiem tych na stronach 207 i 289 autorstwa Aleksandry Nałęcz-Jaweckiej) wykonał do niej sam autor, Paweł Ochman. Wykorzystano także grafiki i druki ulotne z zasobów Biblioteki Narodowej (polona.pl).
Podsumowując, Roślinna kuchnia regionalna Pawła Ochmana to estetycznie wydana, ciekawa i praktyczna książka kucharska dla wegan i nie tylko. Znajdziemy tu wiele przepisów na smaczne, zdrowe, niedrogie i proste dania, odkryjemy zapomniane smaki, przypomnimy sobie dzieciństwo i zainspirujemy się do kuchennych działań. Warto się wybrać w tę kulinarną podróż po całej Polsce.
Tę książkę najtaniej kupisz TUTAJ
polecam, Agnieszka Grabowska
materiał chroniony prawem autorskim
zdjęcia: Paweł Ochman, ze strony wydawnictwa Marginesy
Wydawnictwo Marginesy
Autor: Paweł Ochman
Tytuł: Roślinna kuchnia regionalna
Projekt okładki: to studio
Liczba stron: 344
Data wydania: 14 października 2020
ISBN 978-83-66500-87-7
Agnieszka Grabowska – absolwentka filologii polskiej UJ, nałogowa czytelniczka, blogerka w kratkę. Ambiwertyczka spod znaku Ryb. W wolnym czasie zabiera się za literki. Ma szczęście w konkursach. Nie wyobraża sobie życia bez książek, kawy, kotów i muzyki. Prywatnie – mama i żona. Nie unika kuchni, choć przydałaby się jej patelnia automatycznie odcinająca Internet w kulminacyjnych momentach pichcenia.
Przyznam, że być może nie sięgnęłabym rychło po tę książkę, gdyby nie wypowiedzi Józefa Hena, autora m.in. słynnego “Nowolipia” i najnowszego dziennika “Bez strachu”. To on przypomniał nam o tragicznie zmarłym w 1950 r. znakomitym dziennikarzu, reportażyście, wspaniałym gawędziarzu. Napisał także ciekawą przedmowę do niniejszego wydania “Trzynastu opowieści”. Warto “odkurzyć” tę zapomnianą, świetną prozę. Zawarte tu opowiadania, dotyczące głównie losów polskiej armii na zachodzie, oparte są na faktach, jedynie “Trębacz z Samarkandy” (który dawniej był na liście lektur w szkole podstawowej) stanowi kompozycję autorską.
Tej książki przedstawiać nie trzeba. Klasyka literatury angielskiej o uniwersalnym przesłaniu, jedna z najbardziej znanych powieści dla dzieci i młodzieży, obecna w kanonie lektur szkolnych, kilkakrotnie zekranizowana, doczekała się także musicalowej wersji. W 110 rocznicę powstania “Tajemniczy ogród” ukazał się nakładem wydawnictwa MG w specjalnej ilustrowanej edycji.
„Villette” Charlotte Bronte jest pierwszą typową powieścią psychologiczną w historii literatury. Jej tematem są przeżycia Lucy Snowe, młodej kobiety zmuszonej do samotnego borykania się z życiem po stracie najbliższej rodziny. Napisana jest w formie wspomnień. Ukazuje emocje i sposób odbierania świata przez bohaterkę. To bardzo obszerne i wnikliwe „studium duszy”, wprawiające czytelnika czasami w zdziwienie, czasami współczucie. A jeszcze innym razem irytuje i wywołuje złość.
