Daily Archives: 2020-09-09
PATRONAT MEDIALNY: “Leniwe wieczory, burzliwe poranki” Alina Białowąs – recenzja przedpremierowa
Hits: 109
RECENZJA PRZEDPREMIEROWA
Kontynuacja Bezsennych nocy, sennych dni, to powieść idealna do czytania przy kubku melisy w leniwe, jesienne wieczory! To “lekcja życia” podana na wesoło, z celowo przerysowanymi, sympatycznymi postaciami i… niespodziankami. Premiera: 15 września 2020 r.
SZPIEG W KSIĘGARNI: “Jaskółki z Czarnobyla” Morgan Audic – recenzja
Hits: 74
Kto pamięta, co wydarzyło się w kwietniu 1986 roku na Ukrainie?Echo tamtych wydarzeń znajdziemy w fabule zaskakującej i wstrząsającej powieści francuskiego pisarza, Morgana Audica.
“Akcja toczy się tak wartko, że kiedy zaczyna się czytać tę książkę, nie można przestać” – na czytelniczą podróż do skażonej strefy Czarnobyla zaprasza wszystkich miłośników thrillerów Danuta Baranowska.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
