KSIĄŻKA MIESIĄCA
Jeden z najlepszych poradników na rynku. Przeczytaj dlaczego. Czytaj dalej »
FOTOREPORTAŻE Z PODRÓŻY
Setki fotoreportaży z różnych zakątków kraju i ze świata Czytaj dalej »
POLECAMY SETKI KSIĄŻEK!
Wybierz spośród ogromnego katalogu książkę dla siebie Czytaj dalej »
PORADY
Znajdziecie tutaj naprawdę wiele praktycznych i ciekawych porad Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO
Audiobook - jaki wybrać? Sto kilkadziesiąt propozycji! Wybierz i słuchaj. Czytaj dalej »
NAJLEPSZE KSIĄŻKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Kilkadziesiąt tytułów książek polecanych przez naszych ekspertów Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
SZPIEG W KSIĘGARNI: “Przełęcz Diatłowa. Tajemnica dziewięciorga” Anna Matwiejewa – recenzja przedpremierowa
Hits: 774
Od tragicznego wydarzenia na zboczu góry Chołatczachl w północnej części Uralu minęło 61 lat. W nietypowych i niewyjaśnionych do końca okolicznościach zginęło dziewięcioro młodych, ale doświadczonych turystów, na czele z Igorem Diatłowem. Powstało wiele hipotez na temat przyczyn ich śmierci. Dziennikarka Anna Matwiejewa napisała powieść, w której zamieściła autentyczne dokumenty z akt śledztwa i przytoczyła dzienniki uczestników wyprawy. W przedmowie zapewnia, że niczego nie wyolbrzymiła, bo “historia grupy Diatłowa jest wystarczająco straszna”. Przyznaję – podczas lektury miałam ciarki na plecach. Premiera książki: 26 lutego 2020.
Ostatnio czytam dość tzw. literatury górskiej, poznaję biografie himalaistów i historie słynnych wypraw. Przyznaję, że po “Przełęcz Diatłowa” Anny Matwiejewej sięgnęłam nieco przypadkowo, sądząc, że to będzie po prostu opowieść o górskiej wspinaczce zakończonej katastrofą. Nie miałam pojęcia o tym, co wydarzyło się 1959 roku na Uralu, na terenie ówczesnego Związku Radzieckiego, ani kim był Diatłow i jego towarzysze, nie wspominając o licznych, niektórych wręcz absurdalnych, hipotezach dotyczących tamtych wstrząsających zdarzeń i odkryć.
Książka okazała się niesamowicie wciągająca, nie mogłam się oderwać, a podczas lektury miałam ciarki na plecach i naprawdę bałam się własnego cienia, bo tak niepokojące wrażenie na mnie wywarła. Niesamowicie przeżyłam tragedię grona młodych, zdolnych, silnych, wręcz niezłomnych ludzi, przed którymi otwierało się tyle perspektyw, a znaleźli się o złym czasie w złym miejscu… Co się tam stało, dlaczego tak a nie inaczej się zachowali? Jaka była przyczyna tragedii? Lawina? Infradźwięki? Meteoryt? Zabójcy? Testy broni i rakiet? A może siły pozaziemskie? Pytań i wątpliwości bywa więcej niż odpowiedzi. Zwłaszcza, że nie zabrakło też historii spiskowych.
Czytając zgromadzone w książce materiały, nie można pozostać obojętnym wobec tej tragedii i prowadzonego potem śledztwa. Śledztwa, które na polecenie władz, szybko zamknięto, a akta utajniono na 50 lat. Co myśleli, co wtedy czuli, jak cierpieli w tych ostatnich chwilach życia ludzie z grupy Diatłowa? Tego nie da się sobie wyobrazić! A co z tymi, którzy znali prawdę i nie mogli jej ujawnić?
To prawdziwa historia, ale to istny thriller albo nawet horror. Jedna z największych tajemnic XX wieku. Tego nie wymyśliliby scenarzyści “Z Archiwum X”!
Książka Matwiejewej jest powieścią, ale to powieść dokumentalna. To nie są zbeletryzowane losy “diatłowców”; nie, nie, autorka nie pokusiła się o wymyślenie dialogów i myśli autentycznych postaci. Fikcyjna jest jedynie rama – wątek pisarki, która w nieco dziwnych okolicznościach trafia na akta sprawy Diatłowa i z pomocą przypadkowo (a może i nieprzypadkowo) spotkanej Swiety rozpoczyna własne dziennikarskie śledztwo i pisze książkę. Do tego mamy jej osobiste perypetie z wiarołomnym mężem i kotem o oryginalnym imieniu Schumacher, co wskazuje na zainteresowania bohaterki.
Dokumenty zamieszczone w książce są przytoczone w oryginale, czasem tylko w skróconej formie. Wydrukowane są inną czcionką, zatem ci czytelnicy, których interesuje tylko i wyłącznie literatura faktu, mogą bez trudu pominąć część powieściową i poznać tylko część dokumentalną.
Znajdziemy tu ułożone alfabetycznie hasła w jakiś sposób wiążące się z tragedią z 1959 roku, zapiski z notesów i prowadzonych na wyprawach dzienników studentów, akta śledztwa, notatki prasowe itp. oraz zebrane na podstawie “stosów zapisanych kartek, fotografii, wykresów, a także własnych i cudzych rozmyślań” (s. 242) hipotezy wraz z wskaźnikami wiarygodności.
Wyłania się z tego wszystkiego straszna i tragiczna prawda, tym straszniejsza, że ukrywana przez tyle lat…
Autorka nie podaje nam niczego na tacy, bystry czytelnik umie jednak dodać dwa do dwóch i jeśli w dodatku ma jakąś wiedzę o świecie, bez trudu wyciągnie odpowiednie wnioski.
Obecnie mamy dużo dostępnych w sieci artykułów na temat tej historii, bez trudu doszukamy się zdjęć i dokumentów. Na przestrzeni lat powstało kilka książek (m.in. “Najwyższy stopień trudności” J. Jarowoj, “Cena tajemnicy państwowej – dziewięć żyć” Guszczin, “Śmierć idąca po śladzie” A. Rokitin, “Tajemnica śmierci grupy Diatłowa” Bujanow/Słobcow). To jednak Anna Matwiejewa, jako pierwsza po rozpadzie Związku Radzieckiego napisała książkę o “diatłowcach”, wcześniej publikując materiały w czasopiśmie “Ural”.
Dlaczego wybrała formę powieści, a nie poprzestała na opartym na aktach reportażu? To ciekawe pytanie, ale odpowiedź znajdziemy już we wstępie pióra Aleksieja Iwanowa. Kluczem są tu empatia i kontrast, który pozwala dostrzec sens dramatu. Dramatu, który trwa…
Dla mnie była to niesamowita, poruszająca, niemal mrożąca krew w żyłach lektura, zarazem stanowiąca inspirację do głębszych poszukiwań, poszerzania wiedzy na ten temat. Zastanawiam się, czy dla tych, którzy już znają sprawę przełęczy Diatłowa, już wiele o tym czytali, czy ta książka będzie równie ciekawa, czy coś wniesie nowego… Raczej nie, ale z pewnością pomoże przypomnieć, usystematyzować fakty, a co więcej, zachwyci pod względem literackim, jeśli chodzi o część fikcyjną i nieraz zaskoczy porównaniem czy metaforą. Miłośników kotów na pewno też zaciekawi postać Schumachera. Tym, którzy tak jak ja, do tej pory nie mieli pojęcia o tej historii, bardzo polecam, tylko uprzedzam – przygotujcie się na mocne wrażenia.
Szczerze mówiąc, mam ochotę przeczytać tę książkę od nowa…
Tę książkę najtaniej kupisz TUTAJ
polecam, Agnieszka Grabowska
materiał chroniony prawami autorskimi
Wydawnictwo Mova ( imprint Wydawnictwa Kobiecego)
Autor: Anna Matwiejewa
Tytuł: Przełęcz Diatłowa. Tajemnica dziewięciorga
Tytuł oryginału:Перевал Дятлова, или Тайна девяти
Tłumaczenie: Magda Dolińska-Rydzek
Liczba stron: 302
Data wydania: 26 lutego 2020 r.
ISBN:978-83-66436-97-8
Agnieszka Grabowska – absolwentka filologii polskiej UJ, nałogowa czytelniczka, blogerka w kratkę. Ambiwertyczka spod znaku Ryb. W wolnym czasie zabiera się za literki. Ma szczęście w konkursach. Nie wyobraża sobie życia bez książek, kawy, kotów i muzyki. Prywatnie – mama i żona. Nie unika kuchni, choć przydałaby się jej patelnia automatycznie odcinająca Internet w kulminacyjnych momentach pichcenia.
Tym, których nie przekonało najnowsze tłumaczenie Anne of Green Gables, proponujemy pierwszy polski przekład Rozalii Bernstainowej z 1911 r., w nowym ilustrowanym wydaniu. Co w tej powieści mogą znaleźć współcześni młodzi ludzie? Gościnnie recenzuje dla nas Mateusz Koniuszaniec.
Dziś przychodzę do Was z książką, bardzo przyjemną, łatwą i lekką, choć dosłownie lekka to ona nie jest. Szczerze mówiąc to pokaźne tomiszcze, liczące 635 stron, w dodatku w twardej oprawie, więc do lekkich na pewno nie należy. Nie da się jej czytać na leżąco, nie można włożyć do damskiej torebki, ale to jedyne „minusy”, o ile w ogóle można tak powiedzieć.
Kiedy trafiła do mnie powieść Tomasza Wandzla „Chwila prawdy. Niewiarygodna historia Krystyny Górskiej” wiedziałam z góry, że będzie to pasjonująca lektura. Nie wiem skąd to wiedziałam, ale nie pomyliłam się. Od tej książki wydawnictwa MG nie sposób się oderwać.
Jest takie powiedzenie, że klasyka obroni się zawsze. Tak jest również z książką „Dziwne losy Jane Eyre” – najsłynniejszą powieścią Charlotte Brontë, najstarszej spośród trzech uzdolnionych literacko sióstr parających się pisarstwem. Początkowo wydana pod męskim pseudonimem, z miejsca przyniosła jej międzynarodową sławę.
Każdy tomik pióra Katarzyny Georgiou jest wyjątkowy. Tym razem nie inaczej. Ten najnowszy – przepełniony osobistymi refleksjami nad zmianami zachodzącymi we współczesnym świecie i nad naturą człowieka, sięgający w głąb sławiańskiej duszy – podsuwa wskazówki, skłania do własnych przemyśleń, inspiruje do zajrzenia w siebie, wywołuje uśmiech i zadumę. Ilustracje Iwony Poniatowskiej doskonale wpasowują się w poetyckie teksty, działają na wyobraźnię oraz sprawiają, że aż się chce chwycić za ołówek i też wyrazić tym sposobem emocje.
Są w życiu takie chwile, kiedy mamy wszystkiego serdecznie dość, kiedy wydaje nam się, że życie nie ma sensu, że ze wszystkim zostaliśmy sami. W takich momentach warto szczerze porozmawiać z przyjacielem lub sięgnąć po dobrą książkę, która przywróci nam wiarę w drugiego człowieka i sens życia. Taką książką są niewątpliwie Aforyzmy optymisty, które dzięki wydawnictwu MG niedawno ukazały się na rynku czytelniczym.
Już niedługo pod patronatem medialnym Życia i Pasji ukaże się kolejny tomik wrocławskiej poetki, mieszkającej w Domu Pod Miodną Lipą w Dolinie Baryczy.
Nowości wydawnicze sypią się jak z rękawa, ale są takie książki, do których zawsze chętnie się wraca, po które sięgają kolejne pokolenia. Do nich należy “Alicja w Krainie Czarów”. Powieść doczekała się wielu wydań, tłumaczeń, interpretacji, ekranizacji. Wydawnictwo MG stawia na klasykę i elegancję. W twardej miętowej oprawie w karciane znaczki kryje się przekład Antoniego Marianowicza i ilustracje Johna Tenniela.
Każdy z nas chciałby mieć oddanego przyjaciela, takiego, 
z którym można przysłowiowe konie kraść. Co jednak zrobić, gdy naszą przyjaciółką jest … perypetia? Zapraszam do lektury najnowszej książki Miry Białkowskiej pt. „Moja przyjaciółka Perypetia”. Jest to już 10. książka tej autorki, która miała swoją premierę całkiem niedawno, bo 01 października. 
Kiedy do moich rąk trafiła książka Gabrieli Kańtor Trzecia miłość Marianny Orańskiej, wiedziałam z góry, że przez jakiś czas będę niedostępna dla rodziny i przyjaciół. Wcześniejsze powieści historyczne tej autorki pochłonęłam jednym tchem. W Ławeczce Księżnej Daisy wędrowałam z bohaterką po alejkach pszczyńskiego Parku Zamkowego, a powieści Śląski Kopciuszek oraz druga część Pani na Kopicach pozwoliły mi poznać dzieje Joanny von Schaffgotsch. Autorka w swoich powieściach w mistrzowski sposób przenosi czytelnika do świata opisywanych wydarzeń.
Co to znaczy poświęcić się nawet za cenę osobistego spokoju, miłości do ukochanej osoby, wolności, komfortu życia, czasem aż do jego utraty? Jak walczyć o to, co się wierzy? Ile warta jest przyjaźń, szczególnie w czasie próby? Jak obfity w niespodzianki może być los, gdy jest się pewnym, że już nic zaskakującego człowieka nie może spotkać? Dowie się ten, kto sięgnie po powieść wydawnictwa MG „Matka” Maksyma Gorkiego. To książka o buncie, matczynej miłości, międzyludzkiej przyjaźni, wyrzeczeniach na rzecz lepszej sprawy.
Gdy słyszymy Władysław Reymont, od razu myślimy – “Chłopi” i “Ziemia obiecana”. Prawidłowo, ale to przecież nie wszystko. Warto pamiętać także o tych mniej znanych utworach naszego noblisty, jak “Komediantka”, “Burza” czy właśnie “Marzyciel”, którego wydawnictwo MG postanowiło nam – nie bez powodu – przypomnieć. Jest to bowiem szkic powieściowy o tematyce kolejowej nakreślony ręką znakomitego obserwatora, realistycznie odmalowującego szczegóły i trafnie oddającego ludzkie charaktery. Czy wiecie, że Reymont przez pewien czas pracował na kolei? Nic dziwnego, że swoje obserwacje i doświadczenia tak zgrabnie przekuł w literacką formę.
„Wśród tej ciżby cywili nie było nikogo, kto znałby Anielewicza lub wiedział, jak wygląda. Tylko jego pseudonim przeniknął do świadomości mieszkańców getta, którzy wymawiali go niczym imię mitycznego bohatera” (str. 293).
Zabieram Was dzisiaj w sentymentalną podróż do przeszłości. Przenieśmy się do Francji, a dokładnie do Paryża, gdzie w styczniu 1622 roku przyszedł na świat Jean Baptiste Poquelin, którego cały świat zna pod nazwiskiem Moliere. Ten pisarz, poeta i aktor, dyrektor teatralnej trupy, który zasłynął przede wszystkim jako komediopisarz, początkowo – według życzenia ojca – miał być … tapicerem.
Nowa ksiazka grupa dyatlova roku 2022??0dpowiedz!!!!!!
Odpowiedz! Thank you!
Nowa ksiazka tajemnice smierci grupa Diatlowa roku 2021?