KSIĄŻKA MIESIĄCA
Jeden z najlepszych poradników na rynku. Przeczytaj dlaczego. Czytaj dalej »
FOTOREPORTAŻE Z PODRÓŻY
Setki fotoreportaży z różnych zakątków kraju i ze świata Czytaj dalej »
POLECAMY SETKI KSIĄŻEK!
Wybierz spośród ogromnego katalogu książkę dla siebie Czytaj dalej »
PORADY
Znajdziecie tutaj naprawdę wiele praktycznych i ciekawych porad Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO
Audiobook - jaki wybrać? Sto kilkadziesiąt propozycji! Wybierz i słuchaj. Czytaj dalej »
NAJLEPSZE KSIĄŻKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Kilkadziesiąt tytułów książek polecanych przez naszych ekspertów Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
LISTA NIEOBECNOŚCI, Michał Paweł Urbaniak - jedna z najpiękniejszych i najsmutniejszych powieści tego roku Czytaj dalej »
POCZYTAJ MI NA UCHO:
Druga strona mocy, Joanna Jax Czytaj dalej »
SZPIEG Z KSIĘGARNI NADAJE:
Bunt mas, Czytaj dalej »
ŻELAZO W DONICZCE, CZYLI DOMOWA UPRAWA PIETRUSZKI NACIOWEJ
Hits: 27362
Zmęczenie i zła forma psychiczna to nieproszeni goście, którzy zjawiają się z końcem zimy. Witaminy syntetyczne pomagają tylko doraźnie, bo monotonna dieta oraz napięty rozkład dnia wcześniej czy później zniszczą odbudowane elektrolity. Wtedy, zamiast sięgać po następną fiolkę z suplementami, pomyśl o roślinach bogatych w składniki odżywcze. To one tak naprawdę mają największą moc witalną. Są dostępne w sklepach za małe pieniądze, ale te najlepszej jakości możesz z powodzeniem uprawiać w domu na parapecie. Jedną z tych cudownych roślinek jest pietruszka naciowa, którą bez przesady można nazwać “żelazną królową”.
Natka pietruszki to roślinka bardzo dobrze znana nam wszystkim. Używamy ją w tradycyjny sposób posypując ziemniaki, czy zupę. Wiemy, że pomaga w niwelowaniu ostrego zapachu czosnku lub cebuli z ust. Czasami natkę dodajemy do sałatek, albo robimy z niej pesto po polsku.
Jeśli nie mamy domu z warzywnikiem, zieloną pietruszkę kupujemy w bukiecikach. Ale kiedy po rodzinnym obiedzie niewiele jej już zostaje, trzeba się udać z powrotem do sklepu po nową.
W rzeczywistości rzadko regularnie kupujemy pietruszkę naciową, bo jeśli nie planujemy posiłku z tradycyjnym menu, albo makaronu z pesto, po prostu nie mamy takiej potrzeby.
A szkoda, bowiem zielone listki pietruszki mają doprawdy turbo-moc witalną. Zawierają betakaroten, witaminę A, potas, wapń, fosfor, magnez, sód, witaminy z grupy B oraz błonnik. Regularne spożywanie natki sprawia, że bardzo podnosi się nam odporność. Dzieje się tak za sprawą ogromnej dawki witaminy C. W 100 gramach naci zawarte jest aż 177,7 mg witaminy C. Jest to bardzo dobry argument, aby regularnie zacząć spożywać zieloną pietruszkę w okresie wiosennym i jesiennym, kiedy bardziej narażeni jesteśmy na infekcje, niż na przykład w lecie.
Natka pietruszki ma jeszcze jeden sekret. Jest to zacna dawka żelaza i witamin z grupy B (100 g natki pietruszki zawiera aż 6,2 mg tego pierwiastka, co czyni ją niemal rekordzistką). Mimo że źródła roślinne żelaza są gorzej przyswajalne niż żelazo hemowe (mięsne), to kiedy połączy się go z tak dużą dawką witaminy C, jaką ma pietruszka, mamy bardzo dobrą wchłanialność.
JAK UPRAWIAĆ NATKĘ PIETRUSZKI W DOMU
Jeśli chcemy uprawiać pietruszkę naciową w domu, wysiewamy ją na przełomie marca i kwietnia. Po pierwsze dlatego, że dłużej świeci słońce, po drugie nie grzeją już kaloryfery, które bardzo szybko wysuszają ziemie z doniczek.
Do wyboru mamy nasiona tradycyjnych odmian, takie jak Festival i Karnaval, ale dużą popularnością cieszą się odmiany kędzierzawe, na przykład Moss Curled, czy Triple Curled, lub Astra przede wszystkim ze względów na ich walory dekoracyjne (Zobacz, GDZIE możesz kupić online dobrej jakości nasiona)
Jeśli chcemy uprawiać natkę w doniczce tradycyjnej, czyli okrągłej, pamiętajmy, że roślina ma postać małego krzaczka, zatem nie można wkładać więcej, niż parę nasionek. Można wsypać do ziemi więcej, ale potem trzeba młode roślinki poprzerywać. Pamiętajmy też, żeby była ona głęboka, bo mimo że pietruszka naciowa korzeniową nie jest, to korzeń jednak jakiś ma.
Do doniczki wsypujemy dwie garście keramzytu a potem ziemię ogrodową delikatnie przemieszaną z piaskiem w celu jej rozluźnienia.
Nasionka wkładamy do dołeczków na głębokość 1 cm i przysypujemy cieniutką warstwą ziemi, delikatnie ją ugniatając. Przez cały czas pilnujemy, aby ziemia była wilgotna. Nie można jej przesuszyć. Nie można jej także podlewać w nadmiarze, dlatego zadbajmy także o doniczkę. Dobrym rozwiązaniem jest zakup doniczki ceramicznej, która nie tylko będzie ładnie i naturalnie wyglądała, ale sprawi, że ziemia i korzenie tak delikatnych roślinek jak zioła będą swobodnie oddychały a woda nie będzie w niej “stać”. Ładne doniczki ceramiczne wcale nie muszą być drogie. Przekonaj się TUTAJ!
Jeśli chodzi o nawożenie, ta roślina nie jest aż tak bardzo wymagająca. Jednak biorąc pod uwagę, że jej korzenie będą rosły w malutkiej przestrzeni, można ją zasilać płynnym nawozem humusowym lub nawozem do roślin kwitnących, aby po jakimś czasie nie zabrakło jej w ziemi wartości odżywczych.
Nie wszyscy wiedzą, ale istnieją praktyczne sposoby na utrzymanie wilgoci w doniczce. Przydadzą się one osobom, które są tak zapracowane, że przebywając całymi dniami poza domem nie myślą regularnie o podlewaniu, albo tym, którzy często wyjeżdżają. Są nimi gadżety mające wielką moc sprawczą. To domowe, doniczkowe nawadniacze do doniczek. Zajrzyj TU i przekonaj się jaki masz wybór opcji nawadniania bez podlewania.
Uwaga. Pietruszka wschodzi dopiero po 15-20 dniach, ale warto czekać na tę witaminową królową.
Żródło: pixabay.com/ foto: photosforyou
Deutsch
Dziś przychodzę do Was z książką, bardzo przyjemną, łatwą i lekką, choć dosłownie lekka to ona nie jest. Szczerze mówiąc to pokaźne tomiszcze, liczące 635 stron, w dodatku w twardej oprawie, więc do lekkich na pewno nie należy. Nie da się jej czytać na leżąco, nie można włożyć do damskiej torebki, ale to jedyne „minusy”, o ile w ogóle można tak powiedzieć.
Kiedy trafiła do mnie powieść Tomasza Wandzla „Chwila prawdy. Niewiarygodna historia Krystyny Górskiej” wiedziałam z góry, że będzie to pasjonująca lektura. Nie wiem skąd to wiedziałam, ale nie pomyliłam się. Od tej książki wydawnictwa MG nie sposób się oderwać.
Jest takie powiedzenie, że klasyka obroni się zawsze. Tak jest również z książką „Dziwne losy Jane Eyre” – najsłynniejszą powieścią Charlotte Brontë, najstarszej spośród trzech uzdolnionych literacko sióstr parających się pisarstwem. Początkowo wydana pod męskim pseudonimem, z miejsca przyniosła jej międzynarodową sławę.
Każdy tomik pióra Katarzyny Georgiou jest wyjątkowy. Tym razem nie inaczej. Ten najnowszy – przepełniony osobistymi refleksjami nad zmianami zachodzącymi we współczesnym świecie i nad naturą człowieka, sięgający w głąb sławiańskiej duszy – podsuwa wskazówki, skłania do własnych przemyśleń, inspiruje do zajrzenia w siebie, wywołuje uśmiech i zadumę. Ilustracje Iwony Poniatowskiej doskonale wpasowują się w poetyckie teksty, działają na wyobraźnię oraz sprawiają, że aż się chce chwycić za ołówek i też wyrazić tym sposobem emocje.
Są w życiu takie chwile, kiedy mamy wszystkiego serdecznie dość, kiedy wydaje nam się, że życie nie ma sensu, że ze wszystkim zostaliśmy sami. W takich momentach warto szczerze porozmawiać z przyjacielem lub sięgnąć po dobrą książkę, która przywróci nam wiarę w drugiego człowieka i sens życia. Taką książką są niewątpliwie Aforyzmy optymisty, które dzięki wydawnictwu MG niedawno ukazały się na rynku czytelniczym.
Już niedługo pod patronatem medialnym Życia i Pasji ukaże się kolejny tomik wrocławskiej poetki, mieszkającej w Domu Pod Miodną Lipą w Dolinie Baryczy.
Nowości wydawnicze sypią się jak z rękawa, ale są takie książki, do których zawsze chętnie się wraca, po które sięgają kolejne pokolenia. Do nich należy “Alicja w Krainie Czarów”. Powieść doczekała się wielu wydań, tłumaczeń, interpretacji, ekranizacji. Wydawnictwo MG stawia na klasykę i elegancję. W twardej miętowej oprawie w karciane znaczki kryje się przekład Antoniego Marianowicza i ilustracje Johna Tenniela.
Każdy z nas chciałby mieć oddanego przyjaciela, takiego, 
z którym można przysłowiowe konie kraść. Co jednak zrobić, gdy naszą przyjaciółką jest … perypetia? Zapraszam do lektury najnowszej książki Miry Białkowskiej pt. „Moja przyjaciółka Perypetia”. Jest to już 10. książka tej autorki, która miała swoją premierę całkiem niedawno, bo 01 października. 
Kiedy do moich rąk trafiła książka Gabrieli Kańtor Trzecia miłość Marianny Orańskiej, wiedziałam z góry, że przez jakiś czas będę niedostępna dla rodziny i przyjaciół. Wcześniejsze powieści historyczne tej autorki pochłonęłam jednym tchem. W Ławeczce Księżnej Daisy wędrowałam z bohaterką po alejkach pszczyńskiego Parku Zamkowego, a powieści Śląski Kopciuszek oraz druga część Pani na Kopicach pozwoliły mi poznać dzieje Joanny von Schaffgotsch. Autorka w swoich powieściach w mistrzowski sposób przenosi czytelnika do świata opisywanych wydarzeń.
Co to znaczy poświęcić się nawet za cenę osobistego spokoju, miłości do ukochanej osoby, wolności, komfortu życia, czasem aż do jego utraty? Jak walczyć o to, co się wierzy? Ile warta jest przyjaźń, szczególnie w czasie próby? Jak obfity w niespodzianki może być los, gdy jest się pewnym, że już nic zaskakującego człowieka nie może spotkać? Dowie się ten, kto sięgnie po powieść wydawnictwa MG „Matka” Maksyma Gorkiego. To książka o buncie, matczynej miłości, międzyludzkiej przyjaźni, wyrzeczeniach na rzecz lepszej sprawy.
Gdy słyszymy Władysław Reymont, od razu myślimy – “Chłopi” i “Ziemia obiecana”. Prawidłowo, ale to przecież nie wszystko. Warto pamiętać także o tych mniej znanych utworach naszego noblisty, jak “Komediantka”, “Burza” czy właśnie “Marzyciel”, którego wydawnictwo MG postanowiło nam – nie bez powodu – przypomnieć. Jest to bowiem szkic powieściowy o tematyce kolejowej nakreślony ręką znakomitego obserwatora, realistycznie odmalowującego szczegóły i trafnie oddającego ludzkie charaktery. Czy wiecie, że Reymont przez pewien czas pracował na kolei? Nic dziwnego, że swoje obserwacje i doświadczenia tak zgrabnie przekuł w literacką formę.
„Wśród tej ciżby cywili nie było nikogo, kto znałby Anielewicza lub wiedział, jak wygląda. Tylko jego pseudonim przeniknął do świadomości mieszkańców getta, którzy wymawiali go niczym imię mitycznego bohatera” (str. 293).
Zabieram Was dzisiaj w sentymentalną podróż do przeszłości. Przenieśmy się do Francji, a dokładnie do Paryża, gdzie w styczniu 1622 roku przyszedł na świat Jean Baptiste Poquelin, którego cały świat zna pod nazwiskiem Moliere. Ten pisarz, poeta i aktor, dyrektor teatralnej trupy, który zasłynął przede wszystkim jako komediopisarz, początkowo – według życzenia ojca – miał być … tapicerem.
Przyznam, że być może nie sięgnęłabym rychło po tę książkę, gdyby nie wypowiedzi Józefa Hena, autora m.in. słynnego “Nowolipia” i najnowszego dziennika “Bez strachu”. To on przypomniał nam o tragicznie zmarłym w 1950 r. znakomitym dziennikarzu, reportażyście, wspaniałym gawędziarzu. Napisał także ciekawą przedmowę do niniejszego wydania “Trzynastu opowieści”. Warto “odkurzyć” tę zapomnianą, świetną prozę. Zawarte tu opowiadania, dotyczące głównie losów polskiej armii na zachodzie, oparte są na faktach, jedynie “Trębacz z Samarkandy” (który dawniej był na liście lektur w szkole podstawowej) stanowi kompozycję autorską.
Tej książki przedstawiać nie trzeba. Klasyka literatury angielskiej o uniwersalnym przesłaniu, jedna z najbardziej znanych powieści dla dzieci i młodzieży, obecna w kanonie lektur szkolnych, kilkakrotnie zekranizowana, doczekała się także musicalowej wersji. W 110 rocznicę powstania “Tajemniczy ogród” ukazał się nakładem wydawnictwa MG w specjalnej ilustrowanej edycji.