Daily Archives: 2018-02-06
SŁÓW KILKA WRÓBLA ĆWIRKA: “Woda życia” dla storczyków
Hits: 4283
Storczyki. Od lat panuje moda na te piękne, kwitnące kwiaty. I dobrze, bo to bardzo atrakcyjne rośliny, które zdobią nasz dom przez cały rok. Ale jak to w marketingu bywa, wszystko co jest w modzie, ma wiele ulepszaczy oraz uszlachetniaczy, bez których nie można się obejść. Zatem i nasze modne storczyki będą rześko i radośnie kwitły tylko dzięki odpowiednim odżywkom, które kosztują swoje, bo przecież “taniość” nie idzie w parze ze skutecznością. Ale czy na pewno…?
DOMOWE “DANIO” BANANOWE
Hits: 1089
Oto pomysł na szybki, smaczny i zdrowy deser, w którym dostarczymy dzieciom dużo wartości odżywczych, przemycimy co nieco nielubianego kefiru, a przede wszystkim zapewnimy im frajdę.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
