Odsłony: 1412
Kiedy sięgam po książkę autora, którego jeszcze nic nie czytałam, to trochę tak jakbym kupowała kota w worku. W przypadku Róży Agnieszki Opolskiej kot okazał się rasowy i charakterny.
Zupełnie nie wiedziałam, czego mam się spodziewać pod przyciągającą wzrok, niebanalną okładką. Z zapowiedzi wynikało, że pojawi się w niej temat związany ze sztuką, a bohaterka pod wpływem pewnych wydarzeń podejmie decyzję, by wyjechać i całkiem zmienić swoje życie. Obecność wątków uczuciowych wydawała się oczywista. Liczyłam zatem na sporą porcję literatury obyczajowej, nie miałam jednak wobec niej żadnych oczekiwań. Nie sądziłam, że będzie to książka, od której trudno się oderwać, zaskakująca już od pierwszego rozdziału, wciągająca i pełna emocji.
Początek fabuły ukazany jest z perspektywy mężczyzny, który zachęcony pikantnymi sms-ami, wraca do domu, by zorientować się, że jego żona… zniknęła. Zakończenie również ukazane jest z perspektywy męża, przed którym odkryte zostały chyba już wszystkie karty tajemniczej i tragicznej historii. Mamy więc zgrabną klamrę kompozycyjną.
Karolina zamyka za sobą drzwi, znika niemal bez śladu. Przyczyna tej ucieczki wydaje się banalna, ale decyzja kobiety ma głębsze uzasadnienie i “drugie dno”.
Bohaterka wyjeżdża do Francji, gdzie jako Róża rozpoczyna nowy etap swojego życia. Pracuje jako sprzątaczka i modelka w szkole rysunku, udziela lekcji języka polskiego, pomaga przygotowywać posiłki w domu dla bezdomnych, gdzie dzięki rekomendacji wuja znajduje schronienie. Nie jest jej łatwo odnaleźć się w nowym miejscu, wśród nowych ludzi. Zależy jej na szybkim zgromadzeniu funduszy na opłacenie opieki szpitalnej nad chorym krewnym. Próbuje swych sił w rysowaniu. Zaplątuje się w relację (mieszkaniową i nie tylko…) z Theo, modelem i malarzem prezentującym dość specyficzne poglądy na życie. Pewne wydarzenia sprawiają, że znów życie Róży komplikuje się…
Niełatwo zarysować fabułę tej powieści tak, by zbyt wiele nie wyjawić, a jednocześnie dostatecznie ją przybliżyć.
Na uwagę zasługuje kreacja postaci: jedne są jakby naszkicowane ołówkiem, drugie – zaznaczone barwną plamą, jeszcze inne – starannie pokolorowane. Wyraziste, wielowymiarowe, prawdziwe. I niekoniecznie czytelnik musi pałać do nich sympatią – to dobrze, jeżeli postaci nas irytują, budzą emocje, jeśli nie zgadzamy się z ich światopoglądem i postępowaniem. Lepiej je wtedy zapamiętujemy.
Interesująca okazuje się główna bohaterka – postrzegamy ją jako słabą, zagubioną, uciekającą przed problemami osobę, która sama nie wie, czego chce, nie walczy o swoje, a jakby z góry godzi się z przegraną… Tymczasem i ta Róża ma kolce…
Opowieść, choć fikcyjna, mocno osadzona jest w realiach. Gdy wędrujemy z bohaterką uliczkami Lille, czy zaglądamy do malarskiej pracowni, to da się odczuć, że te opisy nie są zmyślone. Autorka wie, o czym pisze. Korzysta z własnego doświadczenia i wykorzystuje je w konstruowaniu świata przedstawionego powieści.
Agnieszka Opolska opowiedziała ciekawą, niebanalną, tylko pozornie przewidywalną historię. Pozornie – bo choć czytelnik może domyślić się tego i owego, to i tak w wielu momentach będzie zdziwiony obrotem sytuacji. Szczególnie zaskakująca okaże postawa głównej bohaterki.
Róża to powieść o skomplikowanych relacjach damsko-męskich oraz rodzinnych, o bezdomności – tej w wymiarze duchowym, samotności, poszukiwaniu samego siebie, o pragnieniu miłości, poświęceniu. Pojawiają się w niej – jako dodatkowe smaki – motywy sztuki oraz Małego Księcia.
Ta książka, wzrusza, zaskakuje, smakuje jak dobre wino. Czyta się ją jednym tchem.
Jako ilustracje wykorzystano prace wykonane przez Opolską podczas jej wolontariatu w domu dla bezdomnych Magdala w Lille w roku 2006/2007.
Agnieszka Opolska urodziła się w 1982 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Przez szereg lat była związana z Krakowem oraz Tarnowem. Studiowała socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz grafikę na Akademii Sztuk Pięknych. Mieszkała w Lille, gdzie pracowała w domu dla bezdomnych. Wraz z rodziną osiedliła się w Wielkiej Brytanii. To kobieta, która żadnej pracy się nie boi. Prowadzi własne przedszkole, pisze, maluje, a ostatnio założyła własne wydawnictwo (Opolska).
W 2015 r. powieścią Anna May zwyciężyła w Konkursie “Literacki Debiut Roku” ogłoszony przez Wydawnictwo Novae Res. Róża to jej druga opublikowana książka, w przygotowaniu – kolejna.
Polecam, Agnieszka Grabowska
materiał chroniony prawem autorskim
Autor: Agnieszka Opolska
Tytuł: Róża
Wydawnictwo: Opolska
Data wydania: styczeń 2017
ISBN: 978-83-946905-0-2
Liczba stron: 420
Agnieszka Grabowska – absolwentka filologii polskiej UJ, nałogowa czytelniczka, blogerka w kratkę. Ambiwertyczka spod znaku Ryb. Po ośmiu godzinach spędzonych zawodowo w zupełnie innej dziedzinie – zabiera się za literki. Ma szczęście w konkursach. Nie wyobraża sobie życia bez książek, kawy, kotów i muzyki. Prywatnie – mama i żona. Nie unika kuchni, choć przydałaby się jej patelnia automatycznie odcinająca Internet w kulminacyjnych momentach pichcenia.
