Odsłony: 2702
“…Chłopiec rusza w kierunku wejścia na cmentarz i wędruje znaną ścieżką do grobu dziadka. Leży tu człowiek, który jako jedyny okazywał mu ciepło i miłość. Chłopak siada na chwilę na kamieniu i szepcze. Anioł szamocze się w rozpaczy, słysząc ten monolog.
Dolatuje strzęp rozmowy: Taki młody, mógł jeszcze pożyć…”
Uśmiech samobójcy ma w sobie coś przedziwnego. Jakiś grobowy spokój na dnie z pozoru radosnych oczu tam, gdzie ukryta jest krzycząca bezdźwięcznie rozpacz. Usta, niby rozciągnięte swobodnie, może drgające, jednakże tylko wytrawny obserwator dostrzeże różnice. I to drżenie znika, gdy decyzja w sercu zapada, bezpowrotnie jak krypta grobowca.
Anioł dostrzega ten uśmiech wcześniej niż ludzie. Wtedy zaczyna się żarliwie modlić, aby dobry Bóg złamał wolną wolę nieszczęśnika. Nie jest to jednak takie proste. Może gdyby drugi człowiek poprosił? Istota ze świata, w którym ciągle potrzeba wybierać, opowiadać się, walczyć? Anioł zwraca się do matki nieszczęśnika, ale ta jest kompletnie pijana. Demony uzależnienia syczą na jego widok triumfalnie. Ojciec chłopca wyjechał za granicę. Ma tam nową rodzinę i nie myśli wcale o swoim pierworodnym dziecku. Wróci dopiero na pogrzeb.
A chłopiec, z tym uśmiechem na twarzy idzie wolno w kierunku cmentarza. Kupuje wiązankę kwiatów u sprzedawcy przy cmentarnym murze, płaci z tym uśmiechem na twarzy, życząc miłego dnia.
– I dla ciebie wszystkiego dobrego – słyszy w odpowiedzi i uśmiech znika z twarzy chłopca. Rusza w kierunku wejścia na cmentarz i wędruje znaną ścieżką do grobu dziadka. Leży tu człowiek, który jako jedyny okazywał mu ciepło i miłość. Chłopak siada na chwilę na kamieniu i szepcze. Anioł szamocze się w rozpaczy, słysząc ten monolog.
Dolatuje strzęp rozmowy: „Taki młody, mógł jeszcze pożyć…”.
Chłopiec wstaje. Jest już gotowy. Grobowy spokój zabiera ze sobą, jakby był już jego udziałem. Teraz na wiadukt, poczekać na pociąg…
Uśmiech samobójcy ma w sobie coś przedziwnego. I nie zetrze go nawet uderzenie potężnej lokomotywy.
Andrzej Chodacki
tekst chroniony prawami autorskimi
www.andrzejchodacki.com
Andrzej Chodacki – lekarz, prozaik, fotograf, muzyk i kompozytor, autor koncertów poetyckich, tomu wierszy Pejzaże Tęsknoty, zbiorów opowiadań Opowieści ze świata, Wyczekując dnia, powieści Doktor Seliański. Współautor czternastu książek i albumów fotograficznych. Swoje teksty publikował w różnych magazynach literackich i na portalach. Członek wielu stowarzyszeń literackich, m.in. Unii Polskich Pisarzy Lekarzy. Laureat kilkudziesięciu konkursów literackich i fotograficznych, za opowiadania o Powstaniu Warszawskim otrzymał Honorową Złotą Odznakę Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Człowiek Roku Parczewa 2013 r.
Magazyn Życie i pasje poleca stronę autorską
Naszego Gościa
(klik w obrazek)
