Jak zdobyć faceta? Wbrew pozorom, to wcale nie musi być trudna sztuka, wystarczy trochę pewności siebie i kilka babskich trików. Z przymrużeniem oka, w konwencji żeglarsko- marynistycznej prezentuję poradnik, jak zdobyć serce faceta. Na wiosnę przyda się jak znalazł! A póki za oknem roztopy i plucha, uśmiechnij się od ucha do ucha!
Ta mało znana i nie najwybitniejsza powieść Fiodora Dostojewskiego, zaliczana do sentymentalnych, najpierw ukazywała się w odcinkach, w miesięczniku “Wriemia”. Gdyby na jej podstawie nakręcono telenowelę, przyciągałaby przed telewizory tłumy widzów z przejęciem i łzami śledzących rozterki i przeżycia bohaterów. Czy Ichmieniew wybaczy córce? Czy Natasza i Aliosza się pobiorą? Co knuje książę Wałkowski? Jaką rolę w tym wszystkim odegra początkujący pisarz, Iwan? Jak potoczą się losy biednej sieroty Nelly?
Nienasycenie jest drugą z głównych powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza. Jej pisanie rozpoczął tuż po stworzeniu Pożegnania jesieni, ukończył w grudniu 1927 roku, a wydał trzy lata później. Powieść ta, w przeciwieństwie do pozostałych, spotkała się z należycie poważnym przyjęciem, mało tego, została uznana za jego najlepsze literackie dzieło, będące jednocześnie jego ostatnią powieścią. W 2003 roku w oparciu o książkę powstał film, w którym zagrał m.in. Cezary Pazura, a muzykę do niego skomponował Leszek Możdżer. A w bieżącym roku roku wydawnictwo MG znów przypomniało o dziele Witkacego wznawiając je i wydając w pięknej i zachęcającej do czytania formie.
Czym jest umysł? Skąd tyle chorób psychicznych? Dlaczego ludzie zachowują się tak a nie inaczej? Co nimi kieruje? Czy i jak możemy im pomóc?
To tylko kilka pytań, na które przez całe swoje życie próbował znaleźć odpowiedź wybitny polski psychiatra Antoni Kępiński. Zafascynowana jego poglądami i osobowością sięgnęłam po książkę Psychiatra i demony. Powieść biograficzna o profesorze Antonim Kępińskim napisaną przez małżeństwo: Wojciecha Wierciocha i Joannę Szymską-Wiercioch.
Kiedy jemy coś pysznego, często mamy ochotę na dokładkę. Czytając dobrą prozę, chcemy jej więcej. Podwójną porcję literackiej uczty zaserwowało nam wydawnictwo MG publikując w jednym prześlicznie oprawionym tomie dwie wspaniałe powieści Zbigniewa Białasa – debiutancki Korzeniec oraz stanowiący jego kontynuację Puder i pył. Ta historyczno-obyczajowa opowieść z wątkiem sensacyjnym, ciekawą fabułą i zróżnicowaną narracją przenosi nas do Sosnowca w lata 1913-1918… Warto wyruszyć w tę podróż.
„Dama z gronostajem”, „Ostatnia Wieczerza”, „Mona Lisa”, „Człowiek witruwiański”. Któż z nas nie zna tych dzieł? Chyba każdemu od razu bezbłędnie przychodzi na myśl osoba Leonardo da Vinci. Nazwać go geniuszem, wizjonerem, artystą to za mało i zbyt banalnie, gdyż to, co robił było tak śmiałe i oryginalne, że na kilkaset lat wyprzedzało jego epokę.
Doskonale wykształcona – znała łacinę i węgierski; odebrała również staranne moralne i religijne wychowanie. Mogła poszczycić się świetnym pochodzeniem – na świat przyszła w rodzinie księcia austriackiego – Albrechta II Habsburga i Elżbiety Luksemburskiej. Od strony matki była wnuczką cesarza rzymskiego, króla Czech i Węgier. Trony w tych dwóch państwach były więc łakomym kąskiem w jej posagu.
Kim była ta kobieta i czyż można było nie zazdrościć jej urodzenia, bogactwa oraz pozycji w średniowiecznej Europie? Czyż ten, któremu oddano jej rękę, mógł wymarzyć sobie lepszą kandydatkę na żonę?
Urocza książka! Niby taka staroświecka, a jakże wartościowa i uniwersalna. Z założenia to powieść dla młodzieży, ale i dorosły przeczyta ją z satysfakcją i sentymentem. To klasyka, do której często i chętnie się wraca, o czym świadczą również adaptacje filmowe. Zachwyci na pewno miłośników książek o Ani z Zielonego Wzgórza, Emilce ze Srebrnego Nowiu, czy Polyannie oraz serialu o perypetiach Doktor Quinn, to dość podobne klimaty. Fani Jeżycjady też nie powinni narzekać. Proza Louisy May Alcott spodoba się szczególnie tym, którzy szukają w literaturze charakternych bohaterek i ważnych wartości.
Jak, nie znając kogoś bezpośrednio, a jedynie czytając różne wersje jego biografii, odwiedzając miejsca, z którymi był związany za życia, oglądając jego twórczość, sięgając po zachowane zapiski i listy, jest się w stanie poznać go dogłębnie – niemal osobiście? Czy jest to zadanie w ogóle możliwe do wykonania?
Podobno w psychologii jest odnotowane zjawisko takiego wczucia się w czyjąś psychikę i emocje, że człowiek nie tylko jest w stanie zrozumieć czy poczuć stan emocjonalny danej osoby, ale wręcz nawet zachowywać się dokładnie tak, jak dana osoba postąpiłaby w określonej sytuacji.
Buonarotti, genialny artysta renesansu, autor fresków w Kaplicy Sykstyńskiej… być może wyobrażamy go sobie jako ówczesnego celebrytę, bywającego na dworach współczesnych mu wielmożów, bogacza przebierającego w zleceniach? Może kogoś szanowanego i uwielbianego przez tłumy; kogoś, kto zawsze miał dobrą passę?
Te przypuszczenia rozwiewa Dmitrij Mereżkowski, autor książki Michał Anioł – literackiej, ale niepozbawionej prawdy, biografii artysty.
Ludzie w różnych okolicznościach mówią o sytuacji bez wyjścia. Czy tak na pewno jest zawsze? Wydaje mi się, że nie, ale to moje odczucie, a to dlatego, że znam pewne przysłowie chińskie. Jesteście ciekawi, jak ono brzmi? Bardzo życiowo: Z dwóch możliwości – z prądem czy pod prąd – jest jeszcze trzecie wyjście, na brzeg. Kto by pomyślał, prawda? Być może bohaterowie powieści Bez wyjścia autorstwa Charlesa Dickensa i Wilkie Collinsa tez tak myśleli. Zapraszam do recenzji.
Ach, ta rosyjska klasyka! Nie tylko ja mam do niej słabość. Tym razem przypominam dość krótką, ale bardzo wymowną powieść Fiodora Dostojewskiego, która z komedii przechodzi w tragedię, znakomicie ukazując ludzkie charaktery, namiętności i nałogi, jak się okazuje – niezmienne od wieków. Tylko czasy, kostiumy, rekwizyty i scenografia są inne, a ludzie nadal “grają” w to samo…
Ona piękna i młoda, do tego szlachetna i niewinna, on przystojny i szarmancki zakochują się w sobie niemal od pierwszego wejrzenia i… chcą żyć długo i szczęśliwie. Oboje są stanu wolnego. Na przeszkodzie stoi im pochodzenie, pozycja społeczna, majątek, wyznanie, ale są sobie przeznaczeni, więc wydaje się, że są to przeszkody, które siłą miłości uda się pokonać. Wytrwale walczą z przeciwnościami fatum i kiedy wydaje się, że są już niemal o krok od upragnionego i mozolnie zdobywanego szczęścia, los okazuje się okrutny, przerywając to, co jeszcze na dobre się nie zaczęło.
„Była to sobie… wioska (…) trochę jeszcze wołyńska, już nieco podolska, leżała w dole, co na jakiś jar zakrawał. Ponad nią na równinie szerokiej, ciągnęły się złociste łany zbóż niewielkimi, czarnymi przecięte laskami; środkiem biegła ledwie dojrzana rzeczułka, w dość duży staw zebrana. (…) I drzewom, i chatom, i ludowi było tam, jak u Pana Boga za piecem (…).”
Z uporem maniaka sięgam po klasykę literatury, która niesłusznie zepchnięta do lamusa, ma wiele do zaoferowania także nam, współczesnym. Wydawnictwo MG dba o to, by na naszych półkach nie zabrakło pięknie i solidnie wydanych pozycji z kanonu prozy światowej.
Jaszczur, jedno z wcześniejszych dzieł Balzaka, włączone później do słynnego cyklu Komedia Ludzka, stanowi taką “komedię ludzką” w pigułce. Podejmuje wszelkie zagadnienia, obecne w całej twórczości autora, a mianowicie problemy życia i śmierci, bogactwa i biedy, pieniądza, hazardu, sztuki, miłości, zwłaszcza niespełnionej, władzy, sławy, ambicji, żądzy posiadania i szczęścia, a także pokazuje odwieczne kontrasty jednostka a społeczeństwo, materializm a duchowość itp. To studium ludzkiej natury i analiza społeczna, osadzona w Paryżu w czasach tuż po rewolucji lipcowej.
“Znalezienie właściwej osoby jest tak samo ważne, jak bycie właściwą osobą” – te słowa angielskiej autorki Marion Stroud często wpisywałam wraz z życzeniami na kartki z okazji ślubu. Szkoda, że tego mądrego aforyzmu nie znała bohaterka najnowszej powieści Aliny Białowąs, Ewelina, która podczas bezsennych nocy z aptekarską – nomen omen – precyzją analizuje swoją znajomość i małżeństwo z Radosławem. Nie wiem, czy to z mojej strony skuteczna zachęta do sięgnięcia po tę książkę, ale wiem jedno – w tej powieści nic nie jest takie, jakie mogłoby się wydawać, więc nie śpiesz się z ocenianiem, Czytelniku!
Akuszerka – pielęgniarka wyszkolona w zakresie odbierania prawidłowych porodów, opieki nad ciężarną, rodzącą i położnicą oraz nad noworodkiem; położna. Tyle Słownik wyrazów obcych PWN. Jeszcze kilka lat po zakończeniu drugiej wojny światowej na polskich wsiach porody przyjmowały akuszerki. Dziś historia jednej z nich, wprawdzie postaci wymyślonej, ale jakże prawdziwej w swych marzeniach, dążeniu do celu, w chęci pomagania innym. Zapraszam do recenzji Akuszerki z Sensburga Katarzyny Enerlich.
Kim Edwards z zawodu jest literaturoznawcą i lingwistą. Zaczynała od pisania opowiadań, które zdobywały liczne nagrody literackie. Jednak prawdziwą sławę przyniosła jej powieść Córka opiekuna wspomnień. Została obsypana masą prestiżowych nagród. Na liście bestselerów „The New York Timesa” utrzymywała się 122 tyg., w tym 20 tyg. na pierwszym miejscu. Książka została przetłumaczona na wiele języków, ukazała się w ponad 32 krajach. W 2008 roku została przeniesiona na duży ekran. Doczekała się wielu wznowień, a w bieżącym roku wydawnictwo Replika znów postanowiło przypomnieć o niej czytelnikom.
Niedawno do Pszczyny, perły Górnego Śląska zawitała autorka naszego cyklu fotoreportaży “Poznaj swój kraj” Danuta Baranowska i opowiedziała o tej wycieczce w odcinku “Na Górnym Śląsku”. Natomiast ja wybrałam się tam w podróż literacką, a to za sprawą książki Gabrieli Anny Kańtor, która splatając historyczne fakty z wątkiem obyczajowym w uroczej, nieco baśniowej opowieści przybliżyła postać księżnej Hochberg von Pless, czyli tytułowej Daisy.
Po raz czwarty, niestety już ostatni, zaglądamy do świata czterech przyjaciółek, kobiet nieperfekcyjnych, zwyczajnych i zwariowanych jednocześnie, których życie – zresztą tak jak i nasze – pełne jest cieni, blasków i niespodzianek. Tym razem prym wiedzie Barbara, zmagająca się z trudami macierzyństwa, samoakceptacją i problemami… finansowymi. Autorki jak zwykle nie poszły na łatwiznę, komplikując życie swym bohaterkom uniknęły schematów, banałów i lukru. To powieść “do śmiechu i do łez”. Oczywiście w finale “amicitia vincit omnia”!
Pieniądz – łakoma rzecz. Siła napędowa i pokusa dla tych, którzy je mają, i dla tych, którzy ich nie mają. Niby pieniądze szczęścia nie dają, ale wiele mogą. Tym razem komuś ułatwiły życie, lecz jednocześnie komuś innemu je utrudniły. Zajrzyjmy do londyńskiego domu lady Lydiard i poznajmy historię jednego banknotu, skradzionego banknotu pięćsetfuntowego. Zapraszam do recenzji powieści Pieniądze mojej pani Wilkie Collinsa.
Pamiętacie Cudowną podróż? Jej autorka jako pierwsza kobieta została w 1909 roku uhonorowana literacką Nagrodą Nobla! Dziś już nieco zapomniana szwedzka pisarka, z wykształcenia nauczycielka, była mistrzynią opowieści, w których swobodnie łączyła skandynawskie legendy, baśniowe motywy, chrześcijańskie tradycje, umiłowanie ojczystej ziemi. Jej debiutancka powieść Gösta Berling przyniosła jej światową sławę i zapoczątkowała nową jakość w prozie XIX w. Dziś to już klasyka literatury. Zapraszamy do malowniczej Varmlandii, gdzie panuje dość mroczny, a zarazem magiczny klimat.
Znane bohaterki w kolejnej odsłonie. Bo nie od dziś wiadomo, że kobiety perfekcyjne są tylko perfekcyjne, za to nieidealne są po prostu fajne.Jedna z czterech przyjaciółek, Baśka, wreszcie została mamą. Czy kobieta, która przez całe życie skupiona była wyłącznie na sobie, będzie potrafiła odnaleźć się w nowej roli? Do tej pory los obchodził się z nią łaskawie, szczędząc jej większych trosk, ale i nad nią zaczynają się zbierać czarne chmury. Przyzwyczajona do luksusów i wygodnego życia, będzie musiała bardzo się postarać, żeby przetrwać burzę.Na szczęście, jak zawsze ma wsparcie w przyjaciółkach, które potrafią wyciągać się wzajemnie za uszy nawet z największych tarapatów.
